Դարձվածքներ կամ դարձվածաբանական միավորներ

Ժոան Միրո,Էրմիտաժ

 Դարձվածքները կամ դարձվածաբանական միավորները, որոնք միայն տվյալ լեզվին բնորոշ ինքնուրույն նշանակությամբ, ամբողջական իմաստով,կայուն

Սիրելի Հասմիկ,Էդվարդ,Լեո,Սարգիս,Միքայել,Արա,Սյունե ,Իրինա ,Գրեգ,Էդիտա,Սալվի,Սիրանուշ,Վահե,Շուշանիկ..և բոլոր ծանոթ-անծանոթ մտերիմներ...:)

Նոր տարին շքեղություն չէ,այլ ԱռաջԸնթաց ժամանակի մեջ,,,,   :))

...In vino veritas... Ճշմարտությունը գինու մեջ է......

Շուտով առիթ կունենանք կրկնելու լավ հայտնի

 լատինական  այս արտահայտությունը...In vino veritas

Ճշմարտությունը գինու մեջ է......

Փաստեր մեշոկ պապի «մութ ու կասկածելի» անցյալից :))

                                    

Երբ փոքրիկ  էինք ու անկարգ  ,hիշո՞ւմ եք,թե ինչպես էին սպառնում և  վախեցնում մեզ մեծերը....

Ֆիգուրատիվիզմ....Կիտչ..

Ֆիգուրատիվիզմ ...«առարկայական գեղանկարչություն» ... երբ ակցենտավորվում է մարդու  մարմնի ձևերը կամ պատկերը  ... և,  ի տարբերություն մյուս ժանրերի, այդ ամենը շեշտվում է վառ գույների և արտառոց  գրոտեսկային ձևերի միջոցով ...
ֆիգուրատիվ արվեստը ,ի տարբերություն աբստրակտցիոնիզմի,  որպես «հենման կետ»  օգտագործում է իրական աշխարհը...

Սերգեյ Եսենին Նամակ Մորից

Ի ՞նչ մտածեմ արդյոք,
Ի ՞նչ հնարեմ հիմա,
Արդյոք ինչի ՞ մասին
Գրեմ էլի...
Մի նամակ է ընկած
Իմ սեղանի վրա,
Որ ուղարկել է ինձ 
Մայրիկն իմ սիրելի:

Վահան Տերյան.«Իմ Բալիկին...»

Իմ Բալիկին

Ես արդեն երբեք չեմ մոռանալու
Աչերըդ անզոր և անօգնական,
Ձեռիկներըդ թույլ և թափված հլու՝
Մեռնող թռչնակի թևերի նըման:
Եվ լռիկ լեզուդ և հոգի մաշող

Սերգեյ Եսենին Տերևներն են թափվում

Տերևներն են թափվում,տերևներն են թափվում,
Հառաչում է քամին
Այնպես՝ձիգ,այնպես խուլ,
Արդյոք ո՞վ խնդություն կբերի իմ սրտին,
Ով կտա քեզ հանգիստ,բարեկամ իմ տխուր:

Ծանրացած կոպերով ես նայում եմ խաղաղ,
Ես նայում եմ ահա լուսնյակին,
Լռության մեջ կանչեց մի հեռու աքաղաղ
Ու պատռեց մթնշաղը կրկին:

Սերգեյ Եսենին Անդորրություն է իջել ամպերի թուխ դեզերին

Անդորրություն է իջել ամպերի թուխ դեզերին,
Դադարել է անձրևը և ամպրոպն է դադարել:
Տաղտկալի է ինձ համար՝ քեզ հետ, Սերգեյ Եսենին,
Երկնքին նայել:
Տաղտկալի է ինձ համար այս երկնային ծառի տակ
Խուլ սոսափյունը լսել աներևույթ թևերի.
Չեն արթնանա քո երգից գերեզմանները խաղաղ
Քո նախնիների:

Սերգեյ Եսենին Գուցե ուշ,գուցե շատ ավելի վաղ

Գուցե ուշ,գուցե շատ ավելի վաղ,
Այդ մասին չեմ էլ մտածել,ավա՜ղ,
Այն Դոն-Ժուանին նմանվեցի ես
Մի թեթևամիտ բանաստեղծ որպես:

Ի՞ նչ է պատահել:Ես ի՞ նչ եմ անում:
Ամեն օր դուռն եմ բախում մի նոր տան:
Չեմ խղճում ես ինձ և չեմ էլ տանում
Դառնությունները դավաճանության:

Սերգեյ Եսենին Դու ինձ չես սիրում,չես ափսոսում ինձ

Դու ինձ չես սիրում,չես ափսոսում ինձ,
Մի՞ թե ես մի քիչ գեղեցիկ չեմ,
Ինձ չնայելով՝տոչորում կրքից,
Ուսիս ես դնում ձեռքերդ ջերմ:

Քեզ հետ,զգայուն ու խենթ իմ ջահել,
Ես ոչ քնքուշ եմ ,ոչ էլ կոպիտ,
Քանիսի՞ ն ես դու ,ասա, փայփայել,
Քանի՞  շուրթեր են հպվել շուրթերիդ:

Սերգեյ Եսենին Ես տխրությամբ եմ նայում հիմա քեզ

Ես տխրությամբ եմ նայում հիմա քեզ,
Ինչպիսի՜ կսկիծ ու դառն ափսոսանք...
Ուրեմն կյանքում թե դու, և թե ես
Աշնան պղնձե սաղարթին հասանք:

Օտար շուրթերը տարել են վաղուց
Քո ջերմությունն ու դողը կուսական,
Կարծես թե բարակ անձրև է մաղում
Հոգուց իմ՝ արդեն կիսով չափ հանգած:

Ինչ արած:Սիրտս իմ թող զուր չթախծի,
Բացվել է հոգիս խնդության մի ջինջ...
Չէ՞   որ այս դեղին մոխիրից բացի
Ինձ համար կյանքում չմնաց ոչինչ:

Չէ՞   որ ինքս ինձ չեմ պահպանել ես
Խաղաղ կյանքի ու խնդության համար,
Իմ անցած ճամփան,ախ, կարճ է այնպես,
Բայց սխալներն իմ՝այնքան անհամար:

Ծիծաղելի  կյանք,հիմար գժտություն,
Այդպես եղել է,այդպես կլինի,
Ցանված է այգին որպես շիրմատուն
Հարթ ոսկորներով այս կեչիների:

Գիտեմ ,որ այնտեղ չի ծաղկում այգին,
Չի ծփում վարսակն,հովը չի երգում,
Դրա համար էլ այնպես դառնագին
Մի դող եմ զգում իմ հոգու խորքում:

Գիտեմ,այն երկրում չեն լինի երբեք
Արտերն այս անծայր,ոսկու պես շողուն...
Դրա համար էլ թանկ են ինձ մարդիկ,
Որոնք ապրում են ինձ հետ այս հողում:

Мне грустно на тебя смотреть,
Какая боль, какая жалость!
Знать, только ивовая медь
Нам в сентябре с тобой осталась.

Чужие губы разнесли
Твое тепло и трепет тела.
Как будто дождик моросит
С души, немного омертвелой.

Ну что ж! Я не боюсь его.
Иная радость мне открылась.
Ведь не осталось ничего,
Как только желтый тлен и сырость.

Ведь и себя я не сберег
Для тихой жизни, для улыбок.
Так мало пройдено дорог,
Так много сделано ошибок.

Смешная жизнь, смешной разлад.
Так было и так будет после.
Как кладбище, усеян сад
В берез изглоданные кости.

Вот так же отцветем и мы
И отшумим, как гости сада...
Коль нет цветов среди зимы,
Так и грустить о них не надо.



                    ***

Դու ինձ չես սիրում,չես ափսոսում ինձ,
Մի՞ թե ես մի քիչ գեղեցիկ չեմ,
Ինձ չնայելով՝տոչորում կրքից,
Ուսիս ես դնում ձեռքերդ ջերմ:

Քեզ հետ,զգայուն ու խենթ իմ ջահել,
Ես ոչ քնքուշ եմ ,ոչ էլ կոպիտ,
Քանիսի՞ ն ես դու ,ասա, փայփայել,
Քանի՞  շուրթեր են հպվել շուրթերիդ:

Ես գիտեմ,նրանք լոկ իբրև ստվեր
Անցան ,չդիպած քո ջերմ հրին,
Շատ ծնկների ես դու կյանքում նստել:
Հիմա նստել ես իմ ծնկներին:

Թող որ կիսափակ քո այդ աչքերում
Պատկերն է ինչ-որ մի ուրիշի,
Ախր,ես ինքս էլ քեզ շատ եմ սիրում,
Այրվելով հրում հեռու հուշի:

 Դու այս կրակը բախտ չհամարես,
Սա լոկ մի կապ է՝թեթև ու հեշտ,
Ինչպես պատահմամբ հանդիպել եմ քեզ,
Այնպես էլ կտամ քեզ հրաժեշտ:

Դու էլ կգնաս քո կյանքի ճամփան,
Ցրելու  օրերդ այդ տխրագին,
Չհամբուրվածին ձեռք չտաս սակայն,
Չթովես երբեք չվառվածին:

Ու երբ մեկի հետ նրբանցքով մի լուռ,
Սիրուց խոսելով ,անցնես մի օր,
Գուցե դուրս կգամ ես էլ շրջելու,
Ու կհանդիպենք մենք նորից նոր:

Կսեղմես նրան  նուրբ ուսերը քո
Ու կխոնարհվես ինձ տեսնելիս,
Մեղմորեն կասես «բարի երեկո»,
«Բարի երեկո»,-կասեմ ես «miss»:

Եվ ոչինչ ,ոչինչ ինձ չի վրդովի,
Դող չի պատճառի ինձ ոչ մի բան,
Ով որ սիրել է,նրան չես թովի,
Ով այրվել է՝ չես վառի նրան:


Ты меня не любишь, не жалеешь,
Разве я немного не красив?
Не смотря в лицо, от страсти млеешь,
Мне на плечи руки опустив.

Молодая, с чувственным оскалом,
Я с тобой не нежен и не груб.
Расскажи мне, скольких ты ласкала?
Сколько рук ты помнишь? Сколько губ?

Знаю я - они прошли, как тени,
Не коснувшись твоего огня,
Многим ты садилась на колени,
А теперь сидишь вот у меня.

Пусть твои полузакрыты очи
И ты думаешь о ком-нибудь другом,
Я ведь сам люблю тебя не очень,
Утопая в дальнем дорогом.

Этот пыл не называй судьбою,
Легкодумна вспыльчивая связь, -
Как случайно встретился с тобою,
Улыбнусь, спокойно разойдясь.

Да и ты пойдешь своей дорогой
Распылять безрадостные дни,
Только нецелованных не трогай,
Только негоревших не мани.

И когда с другим по переулку
Ты пройдешь, болтая про любовь,
Может быть, я выйду на прогулку,
И с тобою встретимся мы вновь.

Отвернув к другому ближе плечи
И немного наклонившись вниз,
Ты мне скажешь тихо: "Добрый вечер!"
Я отвечу: "Добры вечер, miss".

И ничто души не потревожит,
И ничто ее не бросит в дрожь, -
Кто любил, уж тот любить не может,
Кто сгорел, того не подожжешь.

Պատերազմը կնոջ դեմք չունի...Գորշ կարդինալ(Серый кардинал )

Խոսքի պատմություն...

Գորշ(մոխրագույն) կարդինալ(Серый кардина́л )-այսպես են կոչում ազդեցիկ մարդկանց,հատկապես քաղաքանության մեջ. կրիպտոկրատիա.....այսինքն ,երբ իշխանությունը փաստացի պատկանում է մի խումբ անձանց «բավականին բարձր պաշտոնական դիրքի բացակայություն»  դեպքում  . մի խոսքով՝«ստվերային կառավարության» իշխանություն.կրիպտոկրատիա....

ՄՈՒՇԵՂ ԻՇԽԱՆ......

նկ.Մհեր Աբեղյան

Տառապանք

Ցնորք է գուցէ մեր շուրջ ամէն բան,
Աչքերը մարդուն՝ խաբկանքի պաստառ,
Անցքերն աշխարհի՝ լոկ շարժանկար,
Ցնորք է գուցէ մեր շուրջ ամէն բան:
Կսկիծն է կեանքին միայն իրական,

Անտուան Դը Սենտ Էքզյուպերի «Փոքրիկ Իշխանը» ...հատվածներ

Regardez attentivement ce paysage afin d’être sûr de le reconnaître, si vous voyagez un jour en Afrique, dans le désert. Et, s’il vous arrive de passer par là, je vous supplie, ne vous pressez pas, attendez un peu juste sous l’étoile! Si alors un enfant vient à vous, s’il rit, s’il a les cheveux d’or, s’il ne répond pas quand on l’interroge, vous devinerez bien qui il est. Alors soyez gentils! Ne me laissez pas tellement triste: écrivez-moi vite qu’il est revenu…

Ուշադիր նայեք, որպեսզի անպայման ճանաչեք այս վայրը, եթե երբևէ Աֆրիկայի անապատներն ընկնեք: Եթե այնպես պատահի, որ դուք անցնեք այս վայրերով, պարտք եմ դնում ձեզ վրա՝ մի շտապեք, մի փոքր կանգ առեք այս աստղի տակ: Եվ եթե ձեզ մոտենա ոսկեգանգուր մի փոքրիկ տղա, եթե նա զրնգուն ծիծաղ ունենա և ձեր հարցերին չպատասխանի, դուք, իհարկե, գլխի կընկնեք, թե ով է նա:

Այդ ժամանակ, շատ եմ խնդրում ձեզ, չմոռանաք փարատել իմ վիշտը. անմիջապես գրեք ինձ, որ նա վերադարձել է:

***

Antoine de Saint-Exupery
Le Petit Prince...

A Leon Werth. 
Je demande pardon aux enfants d'avoir dedie ce livre a une grande personne. J'ai une excuse serieuse: cette grande personne est le meilleur ami que j'ai au monde. J'ai une autre excuse: cette grande personne peut tout comprendre, meme les livres pour enfants. J'ai une troisieme excuse: cette grande personne habite la France ou elle a faim et froid. Elle a bien besoin d'etre consolee. Si toutes ces excuses ne suffisent pas, je veux bien dedier ce livre а l'enfant qu'a ete autrefois cette grande personne. Toutes les grandes personnes ont d'abord ete des enfants. (Mais peu d'entre elles s'en souviennent.) Je corrige donc ma dedicace: 
A Leon Werth. 

quand il etait petit garcon.
ԼԵՈՆ ՎԵՐՏԻՆ
Խնդրում եմ, երեխաները ինձ ներեն այս գիրքը մեծահասակ մարդու նվիրելու համար: Պետք է արդարանամ` այդ մեծահասակ մարդն իմ ամենալավ բարեկամն է: Բացի այդ, նա աշխարհում ամեն բան հասկանում է, նույնիսկ մանկական գրքերը: Եվ վերջապես, նա ապրում է ֆրանսիայում, իսկ այնտեղ հիմա սով է ու սառնամանիք: Եվ նա մխիթարության մեծ կարիք է զգում: Եթե այս ամենն ինձ չի արդարացնում, ապա ես այս գիրքը կնվիրեմ այն տղային, որին մի ժամանակ նման է եղել իմ մեծահասակ ընկերը: Չէ՞ որ բոլոր մեծահասակները առաջ երեխա են եղել, միայն թե նրանցից քչերն են այդ բանը հիշում: Այսպես ուրեմն, ես ուղղում եմ մտցնումիմ ձոնի մեջ`


ԼԵՈՆ ՎԵՐՏԻՆ, երբ նա փոքրիկ տղա էր...




 

Նկ.Սիրիլ Ռոլանդո,Դու ինձ ես պատկանում


Իմ սիրտը ցավից ճմլվում է, երբ ես հիշում եմ իմ փոքրիկ բարեկամին, և ինձ համար հեշտ չէ նրա մասին պատմելը: 
Ես նրա մասին ուզում եմ պատմել, որպեսզի չմոռանամ նրան: 

Շատ տխուր բան է, երբ բարեկամներին մոռանում են: Բոլորը չէ, որ բարեկամ ունեն:
C'est triste d'oublier un ami. Tout le monde n'a pas eu un ami….

«Կար- չկար մի  Գեղեցիկ Իշխան կար : 

Նա ապրում էր մի մոլորակի վրա ,որը իրենից մի քիչ էր 

մեծ...և նա սրտակից բարեկամ չուներ...»:

Դեռ չհայտնած մի Շնորհակալություն կա...

նկ.  Fabio Cembranelli
Դեռ չհայտնած մի Շնորհակալություն կա...
Առաջին բլոգը,որը հայտնաբերեցի պատահաբար ...ու ընդհանրապես...առաջին ծանոթությունս Բլոգ կոչված երևույթին ,որն  էլ ինձ ՀԻԱՑՐԵՑ ,այնուհետև ՝ Մոտիվացրեց  :))
http://myway.am/   -ն

Հերման Հեսսե

( հատվածներ....կարդալու ընթացքում ձեռքիս հետ դուրս եմ գրում....))

Տափաստանի Գայլը

Հիմա ո՞ւր գնալ։ Եթե այս պահին կատարվեր հրաշք, և հնարավոր լիներ իմ ցանկացած երազանքի իրականացումը, ապա ես կխնդրեի մի փոքրիկ, գեղեցիկ դահլիճ՝ Լյուդովիկոս Տասնվեցերորդի ոճով կառուցված, որտեղ ինձ համար մի քանի երաժիշտներ կատարեին Հենդելից ու Մոցարտից մեկ-երկու ստեղծագործություն։ Դա համապատասխան կլիներ իմ գոյության իմաստին այս պահին,

Լռությունից ավելի լավ բան է ասում Ալբեր Քամյուն :))

...լռությունից ավելի լավ բան է ասում Ալբեր Քամյուն  :)) խնդրեմ 

 Լռիր կամ ասա լռությունից ավելի լավ որևէ բան

                                                                              Պյութագորաս

Մարդկանց հետ կապի մեջ լինելու համար մենք  միայն պարտական ենք  մեր սեփական ուժերին։Արժի դադարեցնել  գրելը կամ ՝խոսելը,մեկուսանալը և ձեր շուրջը հավաքված մարդկանց ամբոխը կհալվի ....հասկանում ենք,որ այդ մարդկանց մեծ մասը պատրաստ է հեռանալ մեզանից(ոչ թե չարությունից ,այլ սոսկ

ԹԵՈԴՈՐ ԱՔՍԵՆՏՈՎԻՉ ... ՎԱՐԴԳԵՍ ՍՈւՐԵՆՅԱՆՑ ...ՀԱՆՍ ԶԱՑԿԱ

Վարդգես Սուրենյանց (1860-1921)  Գեղանկարիչ...Թատրոնի նկարիչ...արվեստի տեսաբան ...Ծնվել է Ախալցիխե քաղաքում...1868թ. ընտանիքի հետ միասին տեղափոխվել է Սիմֆերոպոլ...
Սուրենյանցը ոչ միայն  ունիկալ նկարիչ էր ,այլև ծայրագույն  կրթված մարդ ...Տիրապետում էր եվրոպական և արևելյան շատ լեզուների...Լավ գիտեր  մեր գրաբարը ..
1889թ. թարգմանել է Շեքսպիրի « Ռիչարդ 3-րդ»  ողբերգությունը...

Խոլորձ (Օրխիդեա)

 «Օդի դուստրը»

Խոլորձ( այնպես չեմ սիրում այս գեղեցիկ ծաղկի հայերեն անվանումը...դե, անկեղծ ասած,ռուսերեն էլ մի բան չի ...)))  շատ է կոպիտ...)))»

Հնդկացիները նրան շատ նուրբ,բանաստեղծական անունով էին   կոչում՝ «Օդի դուստր»...

Արիստոտել

Նկ.Ռաֆայել,Արիստոտել  Փիլիսոփա ,գրող,գիտնական ,և ուսուցիչը Ալեքսանդր Մակեդոնացու...
Արիստոտելը ծնվել է  384 մ.թ.ա. ազնվական ընտանիքում :Նրա առաջին ուուցիչը եղել է հայրը,որը Մակեդոնիայի արքայի անձնական բժիշկն էր...15 տարեկան հասակում զրկվում է հորից...սակայն ստանալով բավականին մեծ ժառանգություն նա կարող էր թույլ տալ իրեն  շարունակել կրթությունը:
17 տարեկանում ընդունվում է Պլատոնի Ակադեմիան,որտեղ ուսումնասիրում է փիլիսոփայություն ,մաթեմատիկա և այլ գիտություններ...

Ընտրել չարյաց փոքրագույնը....«Պոլիկրատի(եսի) մատանին...»

«Պոլիկրատի(եսի)  մատանին...»






Շատերի համար հաջողությունը «հազվագյուտ թռչուն է ՝ սպիտակ ագռավ»  ,իսկ ոմանք  ֆորտունայի սիրեցյալներ են՝ ճակատագրի քաղցր ընծաներից կշտացած, «բախտից  երեսառածներ»... հաջողությունը նրանց գլխին  այնպես  առատորեն է թափվում ,որ ակամայից սարսափում ես՝ ....մտածելով ,որ այդ մարդն ունի «Պոլիկրատի մատանին» :

Ունենալ «Պոլիկրատի մատանին»  նշանակում է  ունենալ մեծ   հաջողություն ,որը հետագայում  անպայման կփոխվի  մեծ դժբախտության ...

Արդյո՞ք Պոլիկրատը կլիներ տիրակալ ,եթե չլիներ նրա ծայրագույն հաջողակ լինելը...նա աստվածներից ստացել էր  հրաշալի պարգև ....ստանում էր այն ,ինչ ցանկանում էր...Հերոդոտը նրա մասին գրել է,որ առասպելական Մինոսից հետո ոչ մի արքա նման հզորություն չի ունեցել...
Մի անգամ Պոլիկրատի  դաշնակիցը՝ Եգիպտոսի թագավոր Ամասիսը, նամակ է  գրում նրան  .«  Ինձ ուրախացնում են քո հաջողությունները,բայց ,սիրելի ընկերս,չափից դուրս շատ չե՞ն դրանք...Դու երբևիցե լսե՞լ ես աստվածների նախանձի մասին...»: Հետո Ամասիսը նրան խորհուրդ է տալիս զոհաբերություն անել աստվածներին...Պոլիկրատը լսեց նրա խորհուրդն ու իր սիրելի , հազվագյուտ,  շատ թանկարժեք քարով մատանին,որի արժեքը հավասարազոր էր ամբողջ  թագավորության արժեքին,  նետեց ծովը...
Մի քանի օր անց մի հասարակ ձկնորս մի հրաշալի ձուկ բռնեց ,որն արժանի էր թագավորական սեղանին մատուցվելու...խոհարարները մաքրելով ձուկը՝ նրա փորի մեջ հայտնաբերիցին .... այո՛, այո՛..))» Պոլիկրատի մատանին...))» Թագավորը իրեն անսահման դժբախտ զգաց .« աստվածները չընդունեցին իմ զոհաբերությունը »,-գրեց նա իր սիրելի ընկերոջը՝ Ամասիսին...
Ամասիսը հասկացավ ,որ Պոլիկրատը դատապարտված է...   «Ես այլևս չեմ կարող լինել քո ընկերը... Եթե դու ինձ համար դառնաս օտար մարդ, քո դժբախտությունը ինձ  շատ ցավ չի պատճառի»:
Այսպիսով ,ի դեմս Ամասիսի՝ հաջողությունը  առաջին  անգամ երես թեքեց  Պոլիկրատից ....
 Փայլուն թագավորության վերջում (6-րդ դար մ.թ.ա.)  Պոլիկրատը   խաբեությամբ բռնվեց  պարսիկների կողմից և շատ դաժան մահապատժի ենթարկվեց...Նրան  ցցի հանեցին  ... թագավորը մեռավ անասելի տանջանքներով...
Այնպես որ...«Պոլիկրատի մատանին » մեզ հիշեցնում է ոչ միայն հաջողության ,այլև այն մասին,թե որքան փոփոխական է մարդկային բախտը...
Ու երբ մեկի գլխին հաջողությունը թափվում է, ինչպես առատության եղջյուրից , այդ դեպքում   ասում են .«Այդ մարդն ունի Պոլիկրատի մատանին»:
Չունենանք  «այս մատանին ..» Եվ թող   երբեք հաջողությունը «մոլեռանդորեն»  չհետապնդի...չշոյի ու չհիմարացնի  մեզ ...)))))

Վեհից ծիծաղելին մի քայլ է...


Այս խոսքերը Ռուսաստանից փախուստի ժամանակ հաճախ է կրկնել Նապոլեոնը Վարշավայում  իր դեսպանի՝Պրադուի մոտ,որն էլ այս մասին գրել է իր գրքերից մեկում..իսկ դե Ռեմյուզան իր հուշերում պնդում է,որ վերոհիշյալ միտքը Նապոլեոնը մինչ այդ էլ է կրկնել.... 
Գրող Ժաննա Ֆրանսուա Մարմոտելի  հետևյալ արտահայտությունն է  նրա սկզբնաղբյուրը  .«Ըդհանուր առմամբ զավեշտականը սահմանակից է վեհին»

ՌՈԲԵՐՏ ԲՅՈՐՆՍ

Նուրբ ակնարկ

-Երբ գիշերը ցուրտ է լինում,
Եվ աչքերս են շաղվում մութից,
Ինձ թույլ կտա՞ս, որ գամ ձեր տուն
Ու ներս մտնեմ լուսամուտից:
Համաձա՞յն ես, ինձ կփրկե՞ս
Ցրտից, քամուց այս դժնդակ,
Տաք ձեռքերով ինձ կգրկե՞ս
Ու տեղ կտա՞ս վերմակիդ տակ:

Սերգեյ Եսենին Դե, համբուրիր ինձ

Դե, համբուրիր ինձ ,համբուրիր դու,
Այրունոտվեն իմ շուրթերը թող:
Պաղ կյանքի հետ չի ներդաշնակվում
Սրտիս կրակը բոցկլտացող:

Ուրախ մարդկանց մեջ,քեֆերում ջերմ,
Շուռ տված թասը մեզ համար չէ:
Բարեկամուհիս,հասկացիր դու,
Վաղանցիկ է շատ կյանքը մարդու:

Խաբում են բոլորը....ինչ-որ պատճառով,ինչ -որ մեկին...

Մարդը չի կարող ապրել առանց ստի։Նա չի կարող ապրել  միայն ճշմարտության մեջ...Ճշմարտությունը չափազանց անտանելի է...Նիցշե

Երանի՜ նրան, ով կարող է գեղեցիկ ստով խաբվել  Ա.Իսահակյան.

Մարդկային ստի բնույթը շատ բազմազան է:Խաբում են բոլորը,ինչ-որ պատճառով,ինչ -որ մեկին...

Բախտից երես առածներ,թե...:))

-Թե...այսպիսին կլիներ իմ պատասխանը ,եթե լինեի սպարտուհի ...
-Եթե...կհնչեր սպարտացու պատասխանը...:))
Ըստ Յուվենալի«ստրուկը կդառնա թագավոր,գերյալները կգտնեն ազատություն ...միայն հաջողությունն է հազվագյուտ սպիտակ ագռավ...»
Այո,կռահեցիք...նյութս հաջողության ու հաջողակների մասին է....սա  պարզապես նյութ չէ,այլ ընդարձակ «լայնածավալ» մեկնաբանություն՝ Հասմիկի և Լեոի  համապատասխան նյութերին ..:))

Հեռանալ անգլիական ձևով ... Բոհեմա...La boheme,Ай да Пушкин! Ай да сукин сын!,Ներվերի հետ խաղալ

Խոսքի պատմություն...

Հեռանալ անգլիական ձևով ...կամ  անգլիացու պես ...
                           
Երբ ինչ-որ մեկը հեռանում է առանց հրաժեշտի  մենք օգտագործում ենք
 «ушёл по-английски» արտահայտությունը....թեև այս արտահայտությունը  հորինել են անգլիացիները ,սակայն սկզբնապես հնչել է այսպես.‘to take French leave’ («уйти по-французски»).
Գործածվել է 18-րդ դարում ,7-ամյա պատերազմի  տարիներին  որպես ծաղրական արտահայտություն  զորամասերն ինքնակամ լքող ֆրանսիացի զինվորների հասցեին...
Սակայն այդ ժամանակներից  ի վեր ֆրանսիացիները  վերցրել են  այս իդիոման  ու կիրառել  անգլիացիների վերաբերյալ....

Կերտիր ինքդ.....Օդի համը...

Մարդուն արարելուց հետո մի կտոր կավ ավելացավ...և աստված հարցրեց մարդուն, թե ինչ կցանկանար ունենալ...

-Երջանկություն,-շշնջաց մարդը...

 Դրեց Աստված մարդու ափի մեջ ավելացած  կավն ու պատվիրեց.

-ԿԵՐՏԻ՛Ր ԻՆՔԴ....

Խոսքի պատմություն...

Վերագնահատիր արժեքները 

-Ես գիտեմ,որ ոչինչ չգիտեմ,-ասում էր Սոկրատեսը,-բայց մարդիկ երևակայում են ,որ նրանք ինչ -որ բան գիտեն...Ահա և ստացվում է ,որ իմանալով իմ չգիտենալը՝ ես ավելի շատ գիտեմ ,քան մնացած բոլորը... ))

 դարձվածքներ....

Խոսիր ,որ տեսնեմ քեզ  ))

Կորրադո,Արդարությունն ու Խաղաղությունը(ոճը՝ ռոկոկո) Եթե....

«Եթե Կլեոպատրան ավելի կարճ քիթ ունենար ,ամբողջ աշխարհն այլ կլիներ»:  )))) Բլեզ Պասկալ

Եթե Կլեոպատրան ավելի կարճ քիթ ունենար , միևնույնն է, Հռոմի պատմությունը կընթանար իր ընթացքով ՝ վեհությանը կհաջորդեր անկումը: )))) Անդրե Մուրուա




                                  

«Մարդն ինքն է ընտրում իր անազատությունը»
Էրիխ Ֆրոմ(մ)

Իսկ ի՞նչ է ազատությունը ըստ Է. Ֆրոմի... 
«ինքն իրեն պատճառ» լինելու ընդունակություն...(շատ քչերն են  օժտված  այս շնորհով...ես  չունեմ« դրանից» :))
Ֆրոմը համարում էր,որ մարդու մտածողությունը,զգացմունքներն ու կյանքի փորձը անքակտելիորեն կապված են...մարդը չի կարող ազատ լինել իր մտածողության  մեջ,եթե նա միևնույն ժամանակ ազատ չէ և հուզականորեն...նա չի կարող ազատ լինել հուզականորեն,եթե  նա կախված է և ազատ չէ իր կենսափորձի մեջ , տնտեսական և սոցիալական հարաբերություններում...
Ցանկալի հասարակությունը պետք է լինի այնպիսին , որտեղ «ոչ  մի մարդ միջոց չէ մեկ ուրիշի համար,այլ միշտ  ինքնանպատակ  է »:
Մարդկանցից «լավագույներն» ու « վատագույները» չեն կանգնում ընտրության առջև...նրանք արդեն ընտրել են...մի մասը Բարին,մյուսը ՝Չարը...ընտրությունը «տհաս» անձի համար է...«միջին » մարդու համար...նրա համար,ով դեռ տատանվում է...

Հիմարությունը պարգև է Աստծո ,սակայն հարկավոր չէ չարաշահել այն...

Նկ.Բոսխ,Դուրս են քաշում հիմարության քարը

Խոսքի պատմություն...

Հիմարությունը  պարգև է Աստծո  ,սակայն հարկավոր չէ չարաշահել այն...
Այս խոսքերը վերագրում են պրուսական ,հետագայում՝գերմանական կայսերական «երկաթե կանցլեր» Օտտո Էդուարդ Լեապոլդ Բիսմարկին....(1815-1898)
Սկզբնաղբյուրը- « Հիմարությունը պարգև է Աստծո» ...տողերը գերմանացի գրող  Պաուլ Գեյզեի (1830-1914) «Փերու(ֆեյա) զավակը» նովելից է :
Օգտագործվում է որպես ծաղրական մեկնաբանություն ինչ-որ մեկի արարքներին,խոսքերին և այլն....

Բոսխ,Հիմարների նավը

Ջորջ Օրուել«1984»

Մեծ Եղբայրը քեզ է նայում...)))

Եթե դու փոքրամասնության մեջ ես , նույնիսկ եզակի թվում ,ամենևին էլ չի նշանակում ,որ  խենթ ես...

ԱԼՖՐԵԴ ԴԸ ՄՅՈՒՍԵ

Տխրություն

Ես կորցըրի կյանք ու կորով
Եվ ընկերներ  ու խնդություն,
Մինչև անգամ ՝ հպարտություն,
Որ օրորեց ինձ հանճարով:

Ճշմարտութայնն հանդիպելով ,

Եթե երիտասարդությունն իմանար...եթե ծերությունը կարողանար....,Ոսկե երիտասարդություն....Ժամանակն է լավագույն բժիշկը

Խոսքի պատմություն...

Եթե երիտասարդությունն իմանար...եթե ծերությունը կարողանար...Si jeunesse savait,si vieillesse
pouvait....

Ֆրանսիացի գրող և բանասեր Հենրի Էտյենի խոսքերն են ՝Էպիգրամայից(երգիծական կարճ բանաստեղծություն) (1531-1598թթ),որը տպագրվել է նրա «Առաջին քայլեր» գրքում
Նշանակությունը.
 անկարողություն,անզորություն ,
 ափսոսանք ...
երիտասարդների ուժն ու Էներգիան մեծահասակների փորձին  և  իմաստությանը համատեղելու անհնարինության ափսոսանք......երիտասարդության արհամարհական վերաբերմունքը մեծերի խրատների, խորհուրդների  հանդեպ....

Ջեյմս Ջոյս «Ուլիս»

 «Ուլիս(Ուլիսես)»...մոդեռնիզմ ...այն էլ ինչպիսի մոդեռնիզմ...
Ընթերցանության համար(թերևս գիրքն ավելի շատ ուսումնասիրության համար է)  շատ բարդ,բազմաշերտ ,առանձին գլուխներ ու հատվածներ տարբեր ոճերով գրված, ծանրակշիռ,ոչ դյուրամարս  ,շատ  համառ ու  անթիվ-անհամար հղումներով(ասում են՝ ամբիցիոզ ու հանճարեղ Ջոյսը  ստեղծագործական մրցության մեջ է մտել

Դու միշտ կլինես անգին Աստծո և նրանց համար ,ովքեր սիրում են քեզ...

Մի անվանի հոգեբան իր դասախոսությունն  այսպես սկսեց.
-Ո՞վ  կցանկանա ստանալ այս 20 դոլարանոց  թղթադրամը:
Շատ ձեռքեր բարձրացան...Ցանկացողները շատ էին...
-Մինչ ձեզանից մեկը կստանա այս թղթադրամը  ,ես ինչ որ բան կանեմ  դրա հետ,-շարունակեց հոգեբանը:
Նա ճմրթեց թուղթն ու կրկին հարցրեց,արդյոք ինչ-որ մեկը  ցանկանում է վերցնել այն ...
Կրկին բարձրացան ձեռքեր...

«Համբերությամբ ապշեցնող ժողովուրդ» ...մի արտահայտության հետքերով

Համբերությամբ ապշեցնող  ժողովուրդ 

Ն. Ա. Նեկրասովի «Անհայտ բարեկամին» բանաստեղծությունից է..
Նշանակությունը.ժողովրդ,որը համբերում ,տանում է այն ամենը ,ինչը անտանելի է..անթույլատրելի  զարգացած ,քաղաքացիական  և սեփական արժանապատվության զգացում ունեցող մարդկանց համար...

Ժըբրան Խալիլ Ժըբրան ( արաբ հանճարեղ գրող, բանաստեղծ ,նկարիչ և իմաստասեր )

Եթե դու վստահել ես գաղտնիքդ քամուն ,մի հանդիմանիր նրան այն բանի համար,որ  նա  դրանք կհայտնի  ծառերին

Կա՞  ավելի մեծ թերություն ,քան ուրիշի թերությունները նկատելը

Ձեր բանականությունն ու կիրքը ղեկն ու առագաստն են ծովում լողացող ձեր հոգիների:Եթե ձեր առագաստները  պատռված են  կամ  կոտրվել է անիվը ,դուք կարող եք միայն քշվել ալիքներից և լողալ  հոսանքով ,կամ անշարժ կանգնել բաց ծովում :Քանզի բանականությունը միայնակ իշխող, սահմանափակող ուժ է,իսկ միայն կիրքը ՝ ինքն իրեն այրող կրակ ...

Իմանալ Ճշմարտությունը ՝ հարկավոր է միշտ ,բարբառել՝սակավ

Չարիքը գետնի տակ էլ չի ոչնչանում....

Բարին  հեշտությամբ  է հիշողությունից ջնջվում...

Երբ դու մեջքով կանգնած ես արևին ,ապա տեսնում ես միայն քո ստվերը...

Նրա սրտում ,ով ջերմորեն ձգտում է գեղեցկության , նա ավելի պայծառ է փայլում,քան այն դիտողի աչքերում:

Ցանկացած աշխատանք անպտուղ է,երբ չկա սեր...

Ցանկացած ձգտում կույր է,երբ չկա գիտելիք...

Հիշողությունը-հանդիպման տեսակ է

Մոռացությունը-ազատության տեսակ  է

Արվեստը՝   քայլ է  բնությունից  Անսահմանության մեջ

Վախի աղբյուրը  ձեր  սրտում  է և ոչ թե վախեցնողի ձեռքերում...

նկ.Ժըբրան Խալիլ Ժըբրան

Երբ ստվերը գունատվում և չքանում է ,մարող լույսը դառնում է ստվերը մեկ  այլ լույսի:Այդպես է և ձեր ազատությունը:Կորցնելով կապանքները՝ինքն է դառնում կապանք   ավելի մեծ ազատության...

Երբ տղամարդը ձեռքով հպվում է կնոջ ձեռքին ,նրանք երկուսով  հպվում են հավերժության սրտին

Գեղեցկությունը պահանջ չէ,այլ զմայլանք : Դա կերպարանք  չէ ,որը  կցանկանայիք տեսնել ,և ոչ էլ  մի երգ ,որը դուք կցանկանայիք   լսել,բայց պատկեր է ,որը  դուք տեսնում եք, եթե նույնիսկ  փակեք   ձեր աչքերը,և երգ է ,որը դուք կլսեք ,եթե նույնիսկ փակեք ձեր ականջները...

Մեծ մարդը երկու սիրտ ունի.մեկը արնաքամ է լինում ,իսկ մյուսը  անտրտունջ տոկում է...

Հանգստության ծարավը սպանում է կրակը  հոգու, իսկ հետո գնում է ,քմծիծաղ տալով սգո երթում...

«Սիրեք իրար ,սակայն մի շղթայեք սերը... Ավելի լավ է թող այն լինի հուզումնալից ծով  ձեր հոգիների  ափերի միջև...Ձեզնից յուրաքանչյուրը թող լինի միայնակ ,ինչպես որ միայնակ են վինի լարերը ,թեև նրանցից դուրս է գալիս միևնույն մեղեդին... »:

«Սերը տալիս է միայն ինքն իրեն ու վերցնում միայն ինքն իրենից...սերը գոհանում է սիրով...և մի կարծիր ,որ  դու կարող ես ուղղել ճանապարհները սիրո ,քանզի ,եթե սերը արժանի գտավ քեզ, ինքը կուղղի ճանապարհները քո ...»

«Սերն ու կասկածը իրար հետ երբեք «յոլա» չեն գնում»)))

                  նկ.Ժըբրան Խալիլ Ժըբրան      

       «Սերը,որը չի թարմացվում ամեն օր,դառնում է սովորություն  ,որն էլ իր հերթին վերածվում է ստրկության»

    

«Հավերժ այդպես է եղել ,որ սիրո խորությունը ճանաչվել է  միայն բաժանման ժամին»

Դու ազատ ես ցերեկն արևի տակ,դու ազատ ես գիշերը աստղերի տակ :Դու ազատ ես ,երբ չկա ոչ արև ,ոչ աստղեր ,ոչ լուսին...Դու ազատ ես նույնիսկ այն ժամանակ ,երբ փակում ես աչքերդ ամեն ինչի վրա...Սակայն դու ստրուկն  քո սիրածի ,որովհետև սիրում ես նրան ,և  ստրուկն ես քեզ սիրողի   ,որովհետև նա  քեզ  սիրում է ....

                                  

Ես կցանկանայի հոգ տանել քեզ` չցանկանալով քեզ փոխել.

Սիրել քեզ` ազատության մեջ թողնելով քեզ.

Լրջորեն ընդունել քեզ` ոչնչի չհարկադրելով.

Գալ քեզ մոտ` չպարտադրելով ինձ.

Ինչ-որ բան նվիրել քեզ` ի պատասխան ոչինչ չսպասելով.

Կարողանալ հարժեշտ տալ քեզ` չվախենալով գլխավոր ինչ-որ բան կորցնելուց.

Քեզ հետ խոսել իմ զգացմունքների մասին, դրանց համար պատասխանատվությունը քեզ վրա չդնելով.

Կիսվել քեզ հետ գիտելիքներով` չսովորեցնելով քեզ.

Ուրախանալ քեզանով այնպիսին, ինչպիսին դու կաս.

Եթե դու նույնպիսի զգացմունքներով քայլես ինձ ընդառաջ, մենք կկարողանանք հարստացնել մեկմեկու:

  

Դու, ով հոգի, հարուստ ես քո իմաստությամբ, իսկ այս մարմինը խեղճ է իր բնույթով, և ոչ դու ես զիջում, և ոչ էլ նա է հետևում. ահա սա է ամենամեծ դժբախտությունը:

«Բաժանումի օրը հանդիպումի օ՞րը պիտի լինի,Եվ ասվելո՞ւ է, որ երեկոն իրավամբ իմ արշալույսն էր,Եվ ի՞նչ եմ տալու նրան, որ իր արորն ակոսի մեջ թողեց կամ նրան, որ իր հնձանի անիվը կանգնեցրեց,Սիրտս վերածվելո՞ւ է պտուղով ծանրաբեռն մի ծառի, որպեսզի քաղեմ ու բաշխեմ նրանց,Եվ իղձերս ցայտաղբյուրի պես հորդելո՞ւ են, որպեսզի նրանց բաժակները լցնեմ,Տավի՞ղ եմ ես, որպեսզի ամենազորի ձեռքը հպվի ինձ կամ մի սրի՞նգ, որպեսզի Նրա շունչը միջիցս անցնի,Լռություններ խուզարկո՞ղ եմ, ի՞նչ գանձ եմ գտել լռություններիս մեջ, որպեսզի վստահությամբ բաշխեմ այն,Եթե ա՛յս է հունձքի օրս, ապա ո՞ր դաշտերում եմ ցանել սերմը. ո՞ր անհիշատակ եղանակներում,Եթե ա՛յս է իսկապես ժամը, երբ լապտերս պիտի բարձրացնեմ, իմ բոցը չէ, որ պիտի վառվի նրա մեջ։Լապտերս դատարկ ու մութ պիտի բարձրացնեմ,Եվ գիշերապահը յուղ պիտի լցնի նրա մեջ ու նաև վառի այն»։

 Գիշերվա խորունկ լռության մեջ գնում ես սիրեկանիդ մոտ` համբույրից ու գրկախառնությունից հաճույք ստանալու, իսկ այս մարմինը մնում է միշտ սպանված` կարոտից ու բաժանումից:

Գթա, ով հոգի, գթա...   

       Դու բարձրանում ես վեր` երկնքի գայթակղությամբ, այս մարմինը ընկնում է ներքև`  հողի ձգողականությամբ, և ոչ դու ես նրան մխիթարում, և ոչ էլ նա է քեզ շնորհավորում. ահա  սա է ատելությունը:                                  

Լսեցի Կոնֆուցիոսի ուսմունքները, լսեցի Բրահմայի իմաստությունը, նստեցի Բուդդայի կողքին` իմացության ծառի տակ, և ահա ես, հիմա, պայքարում եմ տգիտության ու ապերախտության դեմ: Ժամանակի մեջ էի, և  երևաց Եհովան Մովսեսին, ու Հորդանանի ջրերի մեջ տեսա Նազովրեցու հրաշքները, քաղաքում լսեցի արաբ մարգարեի խոսքերը, և ահա ես, հիմա, խառնաշփոթության գերին եմ: Տեսա  Բաբելոնի ուժը, Եգիպտոսի  փառքը, Հունաստանի հզորությունը ու շարունակում եմ տեսնել և տկարությունը, և ստորությունը, և փոքրոգությունը. երևում են այդ ամենը բոլոր գործերում….

եթե դու փնտրում ես միայն վատը՝կգտնես վատը ...Երկու հայացք

Հիվանդասենյակում պառկած էին երկու անհույս հիվանդներ...նրանց պայմանները հավասար էին....միայն մի փոքրիկ տարբրությամբ.մի հիվանդը կարող էր դուրս նայել մահճակալի կողքին գտնվող նեղլիկ պատուհանից...իսկ մյուս հիվանդի մոտ բժշկին կանչելու կոճակն էր տեղադրված...
Ժամանակն անցնում էր...տարվա եղանակները հաջորդում էին  իրար...

«Ի՞նչ եք որոնում դուք Հայաստանում,եթե արհամարհում եք այն,ինչ հոգին և սիրտն է նրա...»:

«Ինչպե՞ս հավատամ ես ձեր այդ հանկարծակի,դյութական մի գավազանի շարժումով ծնված ազգասիրությանը...»:

«Լեզուն մենազորեղ զենքն է մարդու ,որովհետև նա միացնում է նրան   մյուս մարդկանց հետ,նա է մարդուն անբան անասունից զատողը»:

«...Օտար բառը թարգմանում են կամ տեղը մի նոր,ինչպես իրենք են ասում ,ավելի «հայաշունչ» բառ են թխում... վելոսիպեդին ասում են հեծանիվ,ինտելիգենցիային-մտավորականություն,սոցիոլոգիային-ընկերաբանություն,պալտոյին-վերարկու,գալոշին-կրկնակոշիկ և այլն...
 Այդ ձևը սխալ է ոչ միայն նրա համար ,որ «տրամվայ »բառը « էլեկտրաքարշ» բառից և բարեհնչյուն է, և դյուրըմբռնելի,այլև գլխավորապես նրա համար,որ այդպիսի սխոլաստիկ ձևով ստեղծվում է մի շարք անկենդան,շինծու,անհասկանալի բառերի ու դարձվածքների ,որոնք մեր լեզուն դժվարացնում են,դարձնում ավելի դժվար յուրացվող մի լեզու:Իսկ լեզուների պատմությունը և համեմատությունը մեզ ցույց է տալիս ,որ մրցության մեջ հաղթում է այն լեզուն,որը ավելի հեշտ է յուրացվում,որի կազմվածքը ավելի պարզ է....
    Լեզուն զարգացնել չի նշանակում խուսափել եվրոպական բառերից,նրանց տեղը հայերեն հնացած կամ բոլորովին անտեղի մեռած բառեր դնել:Պարզ է,որ վառարանը փեչ չէ,ոչ էլ տրամվայը-էլեկտրաքարշ,ոչ էլ պալտոն-վերարկու,կամ գալոշը-կրկնակոշիկ:
Ժողովրդական բնազդը այս դեպքում էլ ավելի առողջ է և զորեղ,քան ինտելիգենտի կամ վանականի սխոլաստիկ ազգասիրությունը...»:

«Լեզուն զարգանում է և ազատ է և չի կամենում հպատակվել լեզվաբանների պեղած հին օրենքներին և օրինակներին...»:
                                                                         
«Եթե լեզուն, ասում է Մաքս Մյուլլերը, բնության ստեղծագործությունն է ,ապա դա բնության ամբողջ ստեղծագործությունը պսակող մի հրաշալիք է,որ պահպանված է եղել մարդու համար ,եթե դա մարդկային ստեղծագործության արդյունք է ,ապա նա բարձրացնում է ու հասցնում մարդուն աստվածայինի աստիճանի,եթե աստծո պարգև է՝ ապա դա նրա ամենամեծ ու ամենաթանկագին  պարգևն է ...Ամենահին դարերից սկսած  խոսքը  եղել է հիացումի առարկա մարդկանց համար :Ոչ արտաքին աշխարհը կամ բնությունը ,ոչ մարդու ներքին աշխարհը  չեն հարուցել այնքան խորը զմայլմունք ու զարմանք ,որքան լեզուն:Եվ դրա համար էլ դարերից ի վեր ժողովուրդը առանձին մի հավատ  ունի դեպի խոսքը : Խոսքը դարձել է հավատալիք ,պաշտամունքի առարկա :Խոսքի զորությունը ահեղ է ,անքննելի  և ամենակարող՝ժողովրդի աչքում մինչև մեր օրերը :Խոսքը կենդանի շունչ է համարվում -ոգի ,զորություն կախարդական: Դեռ 1812թ., ասում է պրոֆեսոր  Բոդուեն դե Կուրտենեն ,մի ֆրանսիացի ,որ Նապոլեոնի հետ ընկել էր Մոսկվա,հավատացնում էր հետո իր հայրենակիցներին ,որ Ռուսաստանում այնպիսի խիստ սառնամանիք է  լինում ,որ խոսքերը  շրթունքներից դուրս են թռչում ,բայց մինչև լսողի ականջը չեն հասնում ՝որովհետև ճանապարհին սառչում են...»:

Վահան Տերյան

Վահան Տերյան

...այնքան հիմար չեմ,որ այս հասակում չիմանամ,թե հիմարությունն ու չարությունն «էս » աշխարհում ավելի առատ են, քան խելքն ու բարությունը

Եվ նոքա , ում սիրեցի,իմ սիրով ու խնդությամբ, Արբեցին ու մոռացան-ու ինձ ոչինչ չըմնաց

Վ. Տերյանի նամակներից

Վ, Տերյանի նամակը զոքանչին՝Ալեքսանդրա Նազարովնային

Յասնայա Պոլյանայում

Ասելիք շատ կա,սիրելի Նվարդ,բայց գրելու հավես ու հալ չկա

Վ. Տերյանի նամակը Մ. Շահխաթունու

Գաղտնիքը Կյանքի ...Քանի տարեկան եք

Վաղուց,շատ վաղուց,անհիշելի ժամանակներում ,Աստված հարցրեց հրեշտակներին ,թե ուր թաքցնի Գաղտնիքը Կյանքի ...
-Մի հրեշտակ առաջարկեց թաքցնել գաղտնիքը խորքերում  ծովերի...

sangre azul՝ կապույտ(երկնագույն ) արյուն

Խոսքի պատմություն...

sangre azul՝ կապույտ(երկնագույն ) արյուն....(այնուհետև այս արտահայտությունը փոխ են առել ֆրանսիացիները՝le sang bleu,իսկ հետո այն «քոչել է» մնացած լեզունները ...))))
Իսպանական թագավորական ընտանիքն ու ազնվականությունը հպարտանում էին նրանով,որ ի տարբերություն հասարակ մարդկանց ,նրանց նախնինները սերում էին արևմուտքից՝վեսթ-գոթերից...և երբեք չեն խառնվել Աֆրիկայից Իսպանիա ներթափանցած մավրիտանացիների հետ: Ի տաբերություն թուխ մաշկ ունեցող հասարակ մարդկանց, վերին դասի   ներկայացուցիչների  սպիտակ մաշկի պատճառով  ձեռքերի կապույտ երակներն առանձնանում էին,դրա համար էլ նրանք իրենց անվանում էին sangre azul՝ կապույտ արյուն  ունեցողներ...հետևաբար ,այս արտահայտությունը  գործածվում էր  ազնվականությունը նշելու,ազնվական ծագումը ընգծելու  համար   :))
Երկնագույն արյուն ՝փոխաբերական իմաստը ՝ազնվականություն ...

Արթյուր Ռեմբո...

Նկ. Antoine Blanchard (1910 - 1988)


Սիրավեպ

Տասնյոթամյա հասակում լուրջ չի լինում ոչ մի մարդ.
-Ու մի դյութիչ երեկո ՝ մի կողմ թողած աղմկուն
Սրճարանները պայծառ,գարեջուր թե լիմոնադ,
-Դու գնում ես շրջելու լորիների պուրակում:

Չառլի Չապլին

Մեծանուն դերասան  Չառլի Չապլինը մի անգամ տուն  վերադառնալիս գրպանում հայտնաբերեց մի ոսկյա  ժամացույց...անհանգստացած մտածում էր Չապլինը, թե ինչպես,ինչ հանգամանքներում  է հայտնվել այդ չհափազանց թանկարժեք ժամացույցն իր գրպանում...չգտնելով պատասխան նա առավոտյան տարավ թանկարժեք գտածոն ոստիկանություն...Հաջորդ օրը փոստատարը մի անանուն նամակ բերեց,որն էլ բացատրություն տվեց այդ առեղծվածին:

ՕՄԱՐ ԽԱՅԱՄ

Կյանքի իմաստը գինու մեջ ու ջանի մեջ  դու փնտրեցիր,-
Բայց ,ո՜վ Խայամ,կինն ու գինին քյուլհանի մե՞ջ դու փնտրեցիր:-
                                                                     Եղիշե Չարենց





« Նա երբեք հակում չի ունեցել ընտանեկան կյանքի նկատմամբ և ժառանգներ չի թողել:Այն ,ինչ որ մնացել է նրանից ,քառյակներ են և արաբերեն ու պարսկերեն  լեզվով գրված երկեր՝ փիլիսոփայությունից...» :
Այսպես է ներկայացնում Օմար Խայամին 15-րդ դարի պարսիկ հեղինակ Ահմադ Թաբրիզին...

Գինուս կուժը դու կոտրեցիր,Աստված իմ.
Բախտիս դուռը դու փակեցիր,Աստված իմ,
Իմ ալ գինին դու թափեցիր ,Աստված իմ.
Ես եմ խմում ՝դո՞ւ հարբեցիր,Աստված իմ:

Աշխարհը հայելի է ... Ես չեմ տեսնում սխալներ

   

 Թագավորը հրամայում է  կառուցել  մի մեծ ,ամբողջովին  հայելապատ պալատ ...

 Մի օր   մի  շուն վազեց պալատ...Նայեց շուրջը...Ամենուր շներ էին՝ասես շրջապատված էր միլիոնավոր շներով...  Վստահ ,որ կյանքը վտանգի տակ է ,ինքնապաշտպանության նպատակով ՝շունը սկսեց հաչել...

Հույսը վերջինն է մեռնում... Վարչական բերկրանք

Հույսը վերջինն է մեռնում...կամ ,ինչպես ասել է Դիոգենես Սինոպացին(Շուն Դիոգենեսը) ,«Հույսը մարդու մեջ մեռնող վերջին բանն է »:
Հույս...( ուս -անել....)ապավեն...ապավինություն...հնարավորություն...երազանք...ենթադրություն...կանխազգացում....պատրանք ...
Ի՞նչ է հույսը:
 Միգուցե վստահության մեջ թաթախված ցանկությո՞ւն...սպասո՞ւմ,որ կգա սեր,սփոփանք,խնդություն...

Բարու և Չարի պայքար....Առակ «կեղտոտ սպիտակեղենի» մասին )))

Առակ «կեղտոտ սպիտակեղենի» մասին 

Երիտասարդ զույգը տեղափոխվեց նոր բնակարան։Առավոտյան կինը մոտեցավ պատուհանին ու տեսավ հարևանուհուն ,որը նոր լվացրած սպիտակեղենն էր կախում պարանից։

Մտապատրանք,,,fata Morgana...

Մտապատրանք....fata Morgana......

Ես գիտեմ իրականությունը, բայց ավելի լավ բան եմ փնտրում....
Վ.Սարոյան

Նկ. Վ. Կուշ(չ)

<<Թվային >>խաբկանք...
Վիրտուալ սիրավեպ...

Վիրտուլ աշխարհ.... հրապույրներով
 ու թովչանքով  լի   «զարդարուն   իրականություն»...Քաղցր մոլորություն ... Իրական հույզերով  ու ապրումներով  լի անիրական միջավայր ... Պատրանքների թագավորություն , ուր  հեշտությամբ  «իրականանում են»  մեր անիրական  երազանքները .... ))) 

Նա վերջապես կերտել էր իր գլուխգործոցը ՝ ԲԱՂԵՂԻ ԿԱՆԱՉ ՏԵՐևԸ...

   «Վերջին Տերևը» Ըստ 'Օ Հենրիի

         Նյու Յորքի արվարձանում արվեստանոց էին վարձել երկու նկարչուհիներ: Սյուն և Ջոաննան: Նրանք ծանոթացել էին պատահաբար...զրույցի բռնվել...ընկերացել...Արդյունքում ՝ընդհանուր արվեստանոց աղքատիկ թաղամասի եռահարկ աղյուսե շենքի վերին հարկում...

Վհուկների որս ...Փայլել բացակայությամբ

Խոսքի պատմություն...

Վհուկների որս Witch-hunting արտահայտությունը  հայտնի էր դեռ անտիկ ժամանակներից :Սակայն  «Վհուկների որսը» լայն թափ ստացավ Արևմտյան Եվրոպայում և Ամերիկայում 17-րդ դարի կեսերին:
Անգլիայում այս արտահայտությունն առաջին անգամ գործածվել է  1640թ և նշանակում էր պայքար կին-վհուկների,կախարդների,հեքիմների, և նրանց դեմ,որոնց կաթոլիկ եկեղեցին համարում էր հերետիկոսներ և ,ըստ  եկեղեցական դատարանի որոշման ,այրում  էին խարույկի վրա ....
Այլաբանորեն՝անցանկալի քաղաքական  կամ գաղափարական անձանց  նկատմամբ քրեական հետապնդումներ

Խոսքի պատմություն...

Փայլել բացակայությամբ....(ֆր.Briller par son absence)

Այս արտահայտությունը հայտնի դարձավ ֆրանսիացի դրամատուրգ Մարի -Ժոզեֆա դը  Էտյենի 
«Տիբերիուս» ողբերգության շնորհիվ,որտեղ  ասվում է.«Բրուտոսն ու Կասիուսը փայլեցին իրենց բացակայությամբ»: 
Այլաբանորեն ՝գիտակցված բացակայություն ,որը բացակայողին դարձնում է ավելի նկատելի ,ստիպելով խոսել նրա մասին... 

P.S.Քիչ է մնում վերցնեմ ու փայլեմ   իմ  վառվռուն ,ճաճանչագեղ բացակայությամբ...  ժպիտ :))

Թամար թագուհի և Շոթա Ռուսթավելի

Թամար թագուհի  և Շոթա Ռուսթավելի

     Ապագա թագուհու մայրը վաղ է մահացել...Նրան դաստիարակել է մորաքույրը...
Թամարան  ստացել է գերազանց կրթություն։

Սերգեյ Եսենին Առկայծիր,իմ աստղ,վերջին կրակով

Առկայծիր,իմ աստղ,վերջին կրակով,
Ցրիր աշխարհում շողերըդ սառած,
Չէ՞ որ շիրմատան պարսպից այն կողմ-
Մարդու սիրտն արդեն հանգած է ,մեռած:

Քո լույսը ամռան բուրմունքով ողող՝
Խաղաղ դաշտերի վրա ճաճանչում,
Եվ հառաչում է այնպիսի դողով,
Որով կռունկն է երամին կանչում:

Սերգեյ Եսենին Թող քեզ ուրիշն է ըմպել-դատարկել

Թող քեզ ուրիշն է ըմպել-դատարկել,
Բայց մնացել է,ինձ մնացե՜լ  են
Ճերմակ մազերիդ ծուխը ապակե
Եվ աշնանային քո խոնջ աչերը:

Օ, աշնա՜ն տարիք:Թանկ է ինձ համար
Նա ամառվանից ու ջահել կյանքից:
Դու կրկնակի ես դուր գալիս հիմաu
Իմ բանաստեղծիս մտապատրանքին:

Leonard Cohen A Thousand Kisses Deep -