Բախտից երես առածներ,թե...:))

-Թե...այսպիսին կլիներ իմ պատասխանը ,եթե լինեի սպարտուհի ...
-Եթե...կհնչեր սպարտացու պատասխանը...:))
Ըստ Յուվենալի«ստրուկը կդառնա թագավոր,գերյալները կգտնեն ազատություն ...միայն հաջողությունն է հազվագյուտ սպիտակ ագռավ...»
Այո,կռահեցիք...նյութս հաջողության ու հաջողակների մասին է....սա  պարզապես նյութ չէ,այլ ընդարձակ «լայնածավալ» մեկնաբանություն՝ Հասմիկի և Լեոի  համապատասխան նյութերին ..:))

   Պատմությունից գիտենք հետևյալը....
«Նժույգ,թագավորությանս կեսը կտամ մի նժույգի դիմաց» գոչեց Ռիչարդ 3 -րդը Բոսվորտի ճակատարմարտի ժամանակ...
Չբերեց ինչ-որ մեկի բախտն ու նա հարմար պահին հարմար տեղում չեղավ...պատկերացրեք միայն,թե պատիվների,կոչումների ու ոսկեդրամների տեսքով  ինչ «ոսկե անձրև » կտեղար այն  մարդու(հեծյալի անպայման) գլխին ,որը  պատահաբար կանցներ մարտի դաշտի մոտով  ու կլսեր Ռիչարդի խնդրանքը,,,  :)) Սակայն ,ինչ-որ մեկը մնաց ինչ- որ մեկ...Ռիչարդն էլ զոհվեց այդ ճակատամարտում...
Իսկ այս դեպքերից 100 տարի անց ՈՒոլթեր Ռելիի բախտը բերեց...(ով գիտի ,գուցե և հաշվարկել էր նախապես...)նա հարմար պահին գտնվեց հարմար տեղում...երբ Անգլիայի թագուհը կառքը թաղվել է ցեխոտ ջրափոսի մեջ,Ռելին արագ հանում է  իր թանկարժեք վերարկուն ու  գցում  թագուհու ոտքերի տակ...Այդ շքեղ արարքն աննկատ չմնաց...շատ շուտով Ռելին դարձավ Անգլիայի հզորագույն դեմքերից մեկը...
Եկեք չվիճենք,,,եթե հասարակ մարդուն հարկավոր է հսկայական ժամանակ  փորձերի ու սխալների տանջալից մեթոդով հասնելու  որոշակի հաջողության ,ապա «բախտից երես առածներին» ընձեռնվում է հնարավորություն...Օրինակ,եթե չլիներ հեղափոխությունը Կրոմվելը կմանր սովորական կալվածատեր...
 Մի տարածված կարծիք  կա ,որ յուրաքանչյուրին  անհրաժեշտ է ունենալ հաջողության  «իր Տուլոնը»...
Տուլոնի գրոհի ժամանակ Բոնապարտի կողքին մարտնչող ուրիշ սպաներ էլ կային..սակայն նրանց անունը մնաց անհայտ...  երջանիկ պատահակությունն  օգնեց շնորհաշատ զորավարին ու նա դարձավ այն,ինչ դարձավ...իսկ այդ շնորհները պետք է ունենալ...
Ոչ մի հաջողություն չի դարձնի մեզ հաջողակ մարդ ,եթե մենք ընդունակ չենք օգտագործել երջանիկ հնարավորությունն ու ապացուցել,որ արժանի ենք դրան...


Չեմ վիճում..իհարկե,հաջողակ լինելուց և անձնական որակներից բացի ,հաջողությունը նշանակալից չափով կախված է նաև մեր բնավորությունից,հմտությունից,սովորություններից,բնակության վայրից,հանգամանքներից...ու բազմաթիվ այլ գործոններից...Հիմարությունը ,դանդաղկոտությունը,անիրազեկությունը կմեռցնի ցանկացած հաջող հնարավորություն... Ֆորս -մաժոր իրավիճակները օգնում են մարդկանց ցուցաբերել իրենց ընդունակություններն ու հասնել հաջողության...
հաջողության հասնելու համար  անհրաժեշտ է մի անչափ  կարևոր հանգամանք ևս
ԵՐԿՆՔԻ ԲԱՐԵՀԱՃՈՒԹՅՈՒՆԸ.....(չվիճեք...: )
Ով է հաջողակ մարդ...???գուցե նա,ով չի հաշվում իր պարտություններն ու կորուստները...նա,ով ընկնում է ու բարձրանում...դարձյալ ընկնում ...մտնում փակուղի..գլուխը չի կորցնում....չի շփոթվում.....սկսում է նորից...

Թող լինի Ձեզ հետ Երկնքի Բարեհաճությունը...իսկ հաջողությունը ,հաջողակ լինելը կարճաժամկետ իրադարձություն է, և մի երկու անգամ նպատակին հասնելը դեռ  երաշխիք չէ մշտական հաջողության ,,,դանդաղկոտ,ալարկոտ,ոչ համարձակ ,պասիվ մարդկանց ոչ մի պատահակաություն էլ չի օգնի....
Ես Բոլորիդ նետում եմ Հաջողությամբ լեփ-լեցուն  ձեռնոց-մարտահրավեր..:))
Ու եթե իրավիճակն ունի երկու  ելք... ապա,թող  որ միայն «հաջողված հաջող» ելքը գտնեք... :))

P.S.Նապոլեոնը « իր Տուլոնից» բացի ունեցավ նաև իր «ս.Հեղինեն»-ն...գտնվելով աքսորավայրում  նա շախմատ շատ էր խաղում,չիմանալով ,որ շախմատի ֆիգուրները շատ կարևոր գաղտնիք են կրում իրենց մեջ... ու միայն 1933թ. նրանց մեջ գտան Նապոլեոնի համար կազմակերպած փախուստի ծրագիրը... Շախմատը պատրաստել էին Բոնապարտի ընկերները...միայն այդ նվերը տանող սպան գիտեր գաղտնիքը,որն էլ ճանապարհին զոհվում է...նվերը հանձնում է  մի ուրիշ սպա,որը չգիտեր շախմատի գաղտնիքը....
ինչ կասեք սրան...ինչ անուն կտաք....??? :))