Նեղանալ վիրավորանքից ՝նշանակում է հագնել ցնցոտի,որը նետում են մեզ...

Մեկը հրապարակայնորեն վիրավորեց Օմար Խայամին.
-Դու  մի անաստված ,հարբեցող ու գող մարդ  ես :
Ի պատասխան Օմար Խայամը պարզապես ժպտաց...
Այս տեսարանին ներկա գտնվող մի հարուստ պճնամոլ հարցերեց Խայամին.
-Ինչպե՞ս կարող ես հանդուրժել...Մի՞թե վիրավորական չէ քեզ համար...

Առակ երկու փաթիլի մասին...

Երկու ճերմակ ,փափլիկ ձյան փաթիլներ անշտապ    պտտվելով հիասքանչ պարի մեջ՝ իջնում էին երկիր...
Վախենլով կորցնել միմյանց ,նրանք ամուր բռնել էին իրար ձեռք ...
Նրանցից մեկը հանկարծ   ուրախ բացականչեց .
-Ի՜նչ լավ է թռչելը....հրաշալի է զգացողություն է ՝վայելել բերկրանքը թռիչքի...
-Մենք չենք թռչում ,մենք  պարզապես ընկնում ենք ,-տխուր պատասխանեց մյուս ձյան փաթիլը...
-Շուտով մենք կհանդիպենք հողին ու կվերածվենք ճերմակ,փափլիկ ծածկոցի...
-Ոչ,մենք թռչում ենք մահվանն ընդառաջ...երբ հասնենք  գետնին  մեզ պարզապես  կտրորեն ....
-Մենք կդառնանք առվակներ ու կհոսենք դեպի ծով...Մենք կապրենք հավերժ,-շարունակեց առաջին ձյան փաթիլը...

Սերն ու Սիրահարվածությունը զրուցում էին....

Նկ. Պինո









-Օ՜հ,Սեր , ես երազոււմ եմ լինել այնպիսին,ինչպիսին դու ես,-հիացական կրկնում էր Սիրահարվածությունը:
-Իսկ դու գիտե՞ս  ,թե ինչում է իմ ուժը,-մտնահոգ  պատասխանեց Սերը...
-Որովհետև դու անհրաժե՞շտ ես մարդկանց...
-Ո՛չ,սիրելիս,ոչ այդ պատճառով,-քնքշորեն պատասխնեց Սերը,- ես կարող եմ Ներել...

Սոխակն ու Վարդը

-Նա ասաց,որ կպարի ինձ հետ ,եթե բերեմ կարմիր վարդեր,-բացականչեց երիտասարդ ուսանողը,-բայց իմ պարտեզում չկա ոչ մի վարդ....
Նրան լսեց Սոխակն ու զարմացած դուրս նայեց սաղարթներից:
-Ոչ մի կարմիր վարդ չկա  իմ պարտեզում,-շարունակեց տրտնջալ ուսանողն  ու նրա գեղեցիկ աչքերը լցվեցին արցունքով...

Սերն ու Բաժանումը գրազ եկան....

Անտառի եզրին կանգնած էին Սերն ու Բաժանումը..նրանք հիացած նայում էին սիրահարված զույգին...

«Առակաց» -ից

«Հիմարի ականջներին բան մի ասա,որովհետև նա կանարգէ քո խոսքերի իմաստությունը»

«Կործանումից առաջ հպարտանում է մարդու սիրտը,իսկ փառքից առաջ գնում է խոհեմությունը»

«Անունը ավելի ընտիր է  շատ հարստությունից. արծաթից ու ոսկուց շնորհքն է լավ»

Մի ուտիր չարաչք մարդու հացը,և նրա կերակուրներից մի ցանկանար:Որովհետև ինչպես որ իր սրտում հաշիվներ անողն է՝այնպես է.Նա քեզ կասի.Կեր .Խմիր,բայց սիրտը քեզ հետ չի:
Այն պատառը,որ կերել ես՝կփսխես.և դու կորցրել ես այն անուշ խոսքերդ»

Խոսքի պատմություն...

Վերագնահատիր արժեքները 

-Ես գիտեմ,որ ոչինչ չգիտեմ,-ասում էր Սոկրատեսը,-բայց մարդիկ երևակայում են ,որ նրանք ինչ -որ բան գիտեն...Ահա և ստացվում է ,որ իմանալով իմ չգիտենալը՝ ես ավելի շատ գիտեմ ,քան մնացած բոլորը... ))

 դարձվածքներ....

Խոսիր ,որ տեսնեմ քեզ  ))

Կորրադո,Արդարությունն ու Խաղաղությունը(ոճը՝ ռոկոկո) Եթե....

«Եթե Կլեոպատրան ավելի կարճ քիթ ունենար ,ամբողջ աշխարհն այլ կլիներ»:  )))) Բլեզ Պասկալ

Եթե Կլեոպատրան ավելի կարճ քիթ ունենար , միևնույնն է, Հռոմի պատմությունը կընթանար իր ընթացքով ՝ վեհությանը կհաջորդեր անկումը: )))) Անդրե Մուրուա




                                  

«Մարդն ինքն է ընտրում իր անազատությունը»
Էրիխ Ֆրոմ(մ)

Իսկ ի՞նչ է ազատությունը ըստ Է. Ֆրոմի... 
«ինքն իրեն պատճառ» լինելու ընդունակություն...(շատ քչերն են  օժտված  այս շնորհով...ես  չունեմ« դրանից» :))
Ֆրոմը համարում էր,որ մարդու մտածողությունը,զգացմունքներն ու կյանքի փորձը անքակտելիորեն կապված են...մարդը չի կարող ազատ լինել իր մտածողության  մեջ,եթե նա միևնույն ժամանակ ազատ չէ և հուզականորեն...նա չի կարող ազատ լինել հուզականորեն,եթե  նա կախված է և ազատ չէ իր կենսափորձի մեջ , տնտեսական և սոցիալական հարաբերություններում...
Ցանկալի հասարակությունը պետք է լինի այնպիսին , որտեղ «ոչ  մի մարդ միջոց չէ մեկ ուրիշի համար,այլ միշտ  ինքնանպատակ  է »:
Մարդկանցից «լավագույներն» ու « վատագույները» չեն կանգնում ընտրության առջև...նրանք արդեն ընտրել են...մի մասը Բարին,մյուսը ՝Չարը...ընտրությունը «տհաս» անձի համար է...«միջին » մարդու համար...նրա համար,ով դեռ տատանվում է...

ԱՌԱԿՆԵՐ

Միգուցե՞  Դուք էլ ինձ նման սիրում եք առակներ...հրաշալի է,կլինեն առակներ... :))  Կարճ,ամփոփ պատմություններ ,որոնք ավելի արդյունավետ են սովորեցնոււմ,քան երկար -բարակ դատողությունները:
Առակները՝ այդ իմաստության խտասկավառակները ,ինչպես սիրում եմ ասել ես,սովորեցնում են մեզ մտածել,արագ կողմորոշվել ,գտնել դժվարությունները հաղթահարելու ճանապարհներ...մտորել   կյանքի իմաստի  շուրջ,ուղղել սխալներ....Առակներին բնորոշ է տարաժամ լինելը....այսինքն  «ժամանակներից դուրս են գտնվում»...թերևս դա պայմանավորված է նրանով ,որ հեքիաթների նման առակներն էլ   ավելի շատ ուղղված են  մեր զգացմունքներին,   ներըմբռնողականությանն ու երևակայությանը....
Առակը դիդակտիկ-այլաբանական գրական ժանր է ,ունիվերսալ երևույթ համաշխարհային բանահյուսության մեջ: Առակն իր մեջ ներառում է բարոյախրատական և կրոնական խորը իմաստություններ...


«Մի ՛վերաբերվիր առակին արհամարհանքով : Ճիշտ այնպես ,ինչպես  գրոշանոց  մոմի լույսի ներքո փնտրելով գտնում են վայր գլորված ոսկեդրամը կամ մարգարիտը,այնպես էլ  առակի միջոցով ճանաչվում է Ճշմարտությունը»:


Հեղինակներ՝ժողովուրդներ աշխարհի :))



նկ.Մհեր Աբեղյան


Եղիր  մեղմ մարդկանց հետ...Ցանկանո՞ ւմ ես իմաստուն լինել՝ մի՛ վնասիր քո իմաստությամբ ...Անարգ բախտի  դեմ  մարտնչի՛ր,եղի՛ր համարձակ,բայց երդվի՛ր՝ երբեք  չնեղացնել մարդկանց ...
Օմար Խայամ

                                          (())


Իր կառուցած ապարանքով հիացող թագավորի նման  ,Տերը նայում էր  «ջահել» աշխարհին ու կրկնում.

- Աշխարհ ի՛մ ,աշխարհ ի՛մ , օ՜ ,եթե դու հավերժ մնայիր այնքան գեղեցիկ ու մաքուր իմ աչքերին ,ինչպիսին քո գոյության առաջին օրերին ես  :



Թագավորը նրբագույն ապակուց պատրատված  մի գավաթ ուներ:
Ինչով լցնեմ գավաթը  ,-մտածում էր թագավորը:Եռացրած  ջուրը կկոտրի այն ,իսկ սառը՝ կխունացնի :
  Եվ թագավորը միայն տաք ըմպելիքների  համար էր այն օգտագործում:
Աստված ստեղծեց Տիեզերքն ու  մտածեց՝«Ինչպես կառավարեմ իմ արարածներին:  Խստագույն արդարությա՞մբ :Չէ ,այդպես աշխարհին  կործանում է սպառնում:Միայն բարեգթությա՞մբ:Չէ,աշխարհը մեղքի ու հանցանքի մեջ կթաղվի:Կմիավորեմ,-մտածեց Աստված,- արդարությունն ու գթասրտությունը : Իսկ այդ դեպքում կանգուն կմնա ՞ արդյոք ...



Սուտն էլ էր  ուզում փրկվել ջրհեղեղից: Նա փորձեց աննկատ սողոսկել Նոյան տապանը :Նոյը նկատեց նրան ու ասաց  .
- Ճիշտ է, տապան կարող է մտնել  յուրաքանչյուր անմաքուր  արարած , բայց միայն  «զույգով »:Գնա սկզբից քո զույգը  գտիր:
Սուտը հանդիպեց Անեծքին ու խնդրեց դառնալ իր զույգը:
- Իսկ ինչպե ՞ս կհատուցես ինձ  ,-հարցրեց Անեծքը:
-Պայման կկապենք,որ իմ բոլոր ձեռքբերումները կպատկանեն քեզ:
Անեծքը համաձայնեց:
    Այդ օրվանից Ստի ձեռքբերածը դառնում էր անեծքի ու կորստյան բաժին...: )))»





                                                (())


Բուդդան գետի ափին նստած սպասում էր մակույկավարին:Հայտնվեց իոգը:Նա  մի քանի անգամ քայլելով անցավ ջրի վրայով: Հետո պաթոսով դիմեց Բուդդային.
-Դե,իսկ դու ՝Լուսավորվածդ,կարո՞ղ ես այսպես:
-Այդ ամենին հասնելու համար որքա՞ն ժամանակ ես վատնել:
-Գրեթե իմ ողջ կյանքը:
Եկավ մակույկավարը:Բուդդան հարցրեց,թե որքան արժի գետանցը:
-Երեք կոպեկ:
Բուդդան դիմեց իոգին .
-Լսեցի՞ր:Ահա ուղիղ  այդքան արժի քո կյանքը: )))

հ.գ. հասկացա..))) անօգուտ ընդունակություններ...անկարևոր գիտություններ...պետք չեկող  բաներով բեռնավորված գիտակցություն...
և՛ համաձայն եմ,և ՛ոչ...
կառարկեի «մի թեթև...»))) սակայն այս պահին Բուդդայի հետ «վիճելու»  տրամադրություն չունեմ ...)))


Հնդկաստանում ասում են.«Ուզում ես ճանաչել մարդուն։Վիրավորիր(կպնել))) նրան։Մարդն անոթ է։ Ինչով լցված է,այն էլ դուրս կշփի ձեր երեսին…

Հ.Գ Աղբյուրի ջրով լցված մարդ եմ փնտրում….))))

Աշակերտն ասաց.

Ով մեծապես գնահատում է բնավորությունը, խիզախությունը և իմաստությունը, բայց ոչ՝ ձևականությունը, ո