Ես Ընտրում եմ....

Վաղ առավոտ է ... Շուրջս լռություն է...Ձեռքիս -մի  գավաթ տաք սուրճ...Երկինքը դեռ սև է....Քնած է աշխարհը... Մի քիչ էլ...ու կբացվի նոր օրը..և  նա արևի հետ միասին  փոթորկի նման կպոռթկա իմ կյանք...
Առավոտի լռությանը փոխարինում է  օրվա աղմուկը...
Շուտով վաղ առավոտի  անդորրը  կխախտվի  որոշումներ կայացնելու անհրաժեշտությունից և  օրվա  մոտակա տասերկու ժամերը   կներկայացնեն   իրենց  պահանջները...

Ձմեռային գեղեցիկ հեքիաթ ..)))))

Էքզյուպերիի Աղոթքը....L’art des petits pas Antoine de Saint-Exupéry...Молитва Антуана Сент-Экзюпери

                                            Նկ. Վ. Կուշ (չ)      

L’art des petits pas
Antoine de Saint-Exupéry

Seigneur, apprends-moi l’art des petits pas.
Je ne demande pas de miracles ni de visions,
Mais je demande la force pour le quotidien !
Rends-moi attentif et inventif pour saisir 
Au bon moment les connaissances et expériences
Qui me touchent particulièrement.
Affermis mes choix 
Dans la répartition de mon temps.
Donne-moi de sentir ce qui est essentiel 
Et ce qui est secondaire.
Je demande la force, la maîtrise de soi et la mesure, 
Que je ne me laisse pas emporter par la vie, 
Mais que j’organise avec sagesse 
Le déroulement de la journée.
Aide-moi à faire face aussi bien que possible 
A l’immédiat et à reconnaître l’heure présente 
Comme la plus importante.
Donne-moi de reconnaître avec lucidité
Que la vie s’accompagne de difficultés, d’échecs,
Qui sont occasions de croître et de mûrir.
Fais de moi un homme capable de rejoindre
Ceux qui gisent au fond.
Donne-moi non pas ce que je souhaite,
Mais ce dont j’ai besoin.
Apprends-moi l’art des petits pas !

Փոքրիկ քայլերի արվեստը

 Աստված իմ ,ես չեմ  խնդրում հրաշքներ ու տեսիլքներ,ես խնդրում

 եմ ուժ՝ամեն օրվա համար:Սովորեցրու ինձ փոքրիկ քայլերի արվեստը:

Անտուան դը Սենտ Էքզյուպերի և Կոնսուելո....«մի սիրո պատմություն »շարքից ...

Անտուան դը Սենտ Էքզյուպերին ծնվել է 1900թ. Լիոնում:Նրա հայրը կոմս էր և սերում էր ասպետական հինավուրց ընտանիքից:Չորս տարեկան էր փոքրիկ Անտուանը ,երբ մահացավ հայրը :Մայրը նուրբ ,բարեկիրթ անչափ հմայիչ  մի  կին էր,,,
Փոքրիկ Անտուանին նա  անվանում էր Արևի Որդի ոսկեգանգուր ,փայլուն մազերի պատճառով...
Ամաչկոտ էր ու բարի ՄԵՐ ԱՆՏՈՒԱՆԸ,բարձրահասակ,գեղեցիկ ,ֆիզիկապես լավ զարգացած ,նուրբ ու քնքուշ սրտով....
1921թ. զորակոչվեց բանակ ,որտեղ էլ լրջորեն զբաղվեց ավիացիայով:Այլ բան այլևս գոյություն չուներ երիտասարդ օդաչուի համար,նույնիսկ կանայք նրան  շատ քիչ էին հետաքրքրում,,,

Անտուան Դը Սենտ Էքզյուպերի «Փոքրիկ Իշխանը» ...հատվածներ

Regardez attentivement ce paysage afin d’être sûr de le reconnaître, si vous voyagez un jour en Afrique, dans le désert. Et, s’il vous arrive de passer par là, je vous supplie, ne vous pressez pas, attendez un peu juste sous l’étoile! Si alors un enfant vient à vous, s’il rit, s’il a les cheveux d’or, s’il ne répond pas quand on l’interroge, vous devinerez bien qui il est. Alors soyez gentils! Ne me laissez pas tellement triste: écrivez-moi vite qu’il est revenu…

Ուշադիր նայեք, որպեսզի անպայման ճանաչեք այս վայրը, եթե երբևէ Աֆրիկայի անապատներն ընկնեք: Եթե այնպես պատահի, որ դուք անցնեք այս վայրերով, պարտք եմ դնում ձեզ վրա՝ մի շտապեք, մի փոքր կանգ առեք այս աստղի տակ: Եվ եթե ձեզ մոտենա ոսկեգանգուր մի փոքրիկ տղա, եթե նա զրնգուն ծիծաղ ունենա և ձեր հարցերին չպատասխանի, դուք, իհարկե, գլխի կընկնեք, թե ով է նա:

Այդ ժամանակ, շատ եմ խնդրում ձեզ, չմոռանաք փարատել իմ վիշտը. անմիջապես գրեք ինձ, որ նա վերադարձել է:

***

Antoine de Saint-Exupery
Le Petit Prince...

A Leon Werth. 
Je demande pardon aux enfants d'avoir dedie ce livre a une grande personne. J'ai une excuse serieuse: cette grande personne est le meilleur ami que j'ai au monde. J'ai une autre excuse: cette grande personne peut tout comprendre, meme les livres pour enfants. J'ai une troisieme excuse: cette grande personne habite la France ou elle a faim et froid. Elle a bien besoin d'etre consolee. Si toutes ces excuses ne suffisent pas, je veux bien dedier ce livre а l'enfant qu'a ete autrefois cette grande personne. Toutes les grandes personnes ont d'abord ete des enfants. (Mais peu d'entre elles s'en souviennent.) Je corrige donc ma dedicace: 
A Leon Werth. 

quand il etait petit garcon.
ԼԵՈՆ ՎԵՐՏԻՆ
Խնդրում եմ, երեխաները ինձ ներեն այս գիրքը մեծահասակ մարդու նվիրելու համար: Պետք է արդարանամ` այդ մեծահասակ մարդն իմ ամենալավ բարեկամն է: Բացի այդ, նա աշխարհում ամեն բան հասկանում է, նույնիսկ մանկական գրքերը: Եվ վերջապես, նա ապրում է ֆրանսիայում, իսկ այնտեղ հիմա սով է ու սառնամանիք: Եվ նա մխիթարության մեծ կարիք է զգում: Եթե այս ամենն ինձ չի արդարացնում, ապա ես այս գիրքը կնվիրեմ այն տղային, որին մի ժամանակ նման է եղել իմ մեծահասակ ընկերը: Չէ՞ որ բոլոր մեծահասակները առաջ երեխա են եղել, միայն թե նրանցից քչերն են այդ բանը հիշում: Այսպես ուրեմն, ես ուղղում եմ մտցնումիմ ձոնի մեջ`


ԼԵՈՆ ՎԵՐՏԻՆ, երբ նա փոքրիկ տղա էր...




 

Նկ.Սիրիլ Ռոլանդո,Դու ինձ ես պատկանում


Իմ սիրտը ցավից ճմլվում է, երբ ես հիշում եմ իմ փոքրիկ բարեկամին, և ինձ համար հեշտ չէ նրա մասին պատմելը: 
Ես նրա մասին ուզում եմ պատմել, որպեսզի չմոռանամ նրան: 

Շատ տխուր բան է, երբ բարեկամներին մոռանում են: Բոլորը չէ, որ բարեկամ ունեն:
C'est triste d'oublier un ami. Tout le monde n'a pas eu un ami….

«Կար- չկար մի  Գեղեցիկ Իշխան կար : 

Նա ապրում էր մի մոլորակի վրա ,որը իրենից մի քիչ էր 

մեծ...և նա սրտակից բարեկամ չուներ...»: