Գրիգոր Նարեկացի

...Արա՛ այս մատյանն ընթերցողների 
սրտերը հստակ, 
Բժշկի՛ր նրանց հոգիները դու և 
հանցանքները սրբի՛ր, 
Թո՛ղ պարտքերը նրանց և արձակի՛ր կապանքները մեղքի: 

Ես Ընտրում եմ....

Վաղ առավոտ է ... Շուրջս լռություն է...Ձեռքիս -մի  գավաթ տաք սուրճ...Երկինքը դեռ սև է....Քնած է աշխարհը... Մի քիչ էլ...ու կբացվի նոր օրը..և  նա արևի հետ միասին  փոթորկի նման կպոռթկա իմ կյանք...
Առավոտի լռությանը փոխարինում է  օրվա աղմուկը...
Շուտով վաղ առավոտի  անդորրը  կխախտվի  որոշումներ կայացնելու անհրաժեշտությունից և  օրվա  մոտակա տասերկու ժամերը   կներկայացնեն   իրենց  պահանջները...

Այո,լեզուն կրակ է,,,,

....Պետք չէ ,որ շատերս ուսուցիչներ դառնանք՝իմանալով,որ մենք ավելի խիստ դատաստան ենք ստանալու:Քանի որ բոլորս էլ շատ ենք սայթաքում :Եթե մեկը խոսքով չի սայթաքում նա կատարյալ մարդ է,որը կարող է սանձել նաև իր ամբողջ մարմինը:Եթե մենք ձիերի բերանին սանձ ենք դնում ,որ նրանք հնազանդվեն մեզ ,ապա կառավարում ենք նաև նրանց ամբողջ մարմինը: Տեսեք ,նույնիսկ նավերը ,որ թեպետ այդքան մեծ են ու քշվում են սաստիկ քամիներից ,սակայն մի փոքր ղեկով ուղղվում են դեպի այն կողմը,ուր որ ղեկի մոտ եղողը   ցանկանա:

Մոտ խաչին....հեռու Հիսուսից ...

Պատկերացրեք  այս տեսարանը...
Իրար գլխի խռնված զինվորներ:Նրանց  հայացքները ուղղված են ներքև ...զառ են գցում... իսկ վերևում մոռացված հանցագործն   է   ...նրանք վիճակ են գցում ,թե ում է հասնելու նրա թողած հագուստը...պատմուճանը,թիկնոցը...սանդալները...
Ամբողջը յուրացված է...