Գրիգոր Նարեկացի

...Արա՛ այս մատյանն ընթերցողների 
սրտերը հստակ, 
Բժշկի՛ր նրանց հոգիները դու և 
հանցանքները սրբի՛ր, 
Թո՛ղ պարտքերը նրանց և արձակի՛ր կապանքները մեղքի: 

Այո,լեզուն կրակ է,,,,

....Պետք չէ ,որ շատերս ուսուցիչներ դառնանք՝իմանալով,որ մենք ավելի խիստ դատաստան ենք ստանալու:Քանի որ բոլորս էլ շատ ենք սայթաքում :Եթե մեկը խոսքով չի սայթաքում նա կատարյալ մարդ է,որը կարող է սանձել նաև իր ամբողջ մարմինը:Եթե մենք ձիերի բերանին սանձ ենք դնում ,որ նրանք հնազանդվեն մեզ ,ապա կառավարում ենք նաև նրանց ամբողջ մարմինը: Տեսեք ,նույնիսկ նավերը ,որ թեպետ այդքան մեծ են ու քշվում են սաստիկ քամիներից ,սակայն մի փոքր ղեկով ուղղվում են դեպի այն կողմը,ուր որ ղեկի մոտ եղողը   ցանկանա:

Մոտ խաչին....հեռու Հիսուսից ...

Պատկերացրեք  այս տեսարանը...
Իրար գլխի խռնված զինվորներ:Նրանց  հայացքները ուղղված են ներքև ...զառ են գցում... իսկ վերևում մոռացված հանցագործն   է   ...նրանք վիճակ են գցում ,թե ում է հասնելու նրա թողած հագուստը...պատմուճանը,թիկնոցը...սանդալները...
Ամբողջը յուրացված է...

Աշխարհից մերժվածները կրում են վարդեր....

Ջոն Բլենչարդը վեր կացավ նստարանից,ուղղեց զինվորական համազգեստն ու ուշադիր հայացքով սկսեց զննել կայարանամերձ հրապարակով անցնող մարդկանց:Նա սպասում էր  մի  աղջկա ,որի սիրտը ճանաչում էր ,իսկ դեմքը երբեք չէր տեսել...Նա սպասում  էր ....

....Ամեն ինչ սկսվել էր տասներեք
 ամիս առաջ ,ֆլորիդայի գրադարաններից մեկում...Նրան անչափ հետաքրքրեց մի գիրքի լուսանցքում արված նշումները։ Նուրբ ձեռագիրը  վկայում էր  տիրոջ հոգու խորության ու մտքի խորաթափանցության մասին...
Գործադնելով բոլոր ջանքերը ,նա գտավ այդ գրքի նախկին սեփականատիրոջ հասցեն...
 Միսիս Հոլիս Մեյնելը ապրում էր Նյու Յորքում :Եվ նա գրեց նրան  իր մասին և առաջարկեց  հաղորդակցվել նամակներով...