Նրանց աչքերում մեռնող մայրամուտ էր ....

                                                  
Իրիկնամուտ էր... Լիլին ու Ян-ը  մոր ուղեկցությամբ  տուն էին վերադառնում մանկապարտեզից....
Մայրամուտի  արևը մի տեսակ տարօրինակ    էր  ...շատ                   մեծ...«անամոթ» կարմիր ... արյունոտ...

Ջուրն էլ ունի հիշողություն...

ՀՈՒՅՍ



Մենք ջրի մասին գրեթե ոչինչ չգիտենք...
  Պատկերացրեք միայն, ջուրն էլ ունի հիշողություն... և այն էլ ինչպիսի՜...Նա  իր «նյարդային համակարգով» զգում, «տպում» ,հիշում է այն ամենը, ինչ կատարվում է շուրջն ու իր հետ , պահում հիշողության մեջ և, ըստ այդմ էլ «վարձահատույց» լինում մեզ....

Աշխարհից մերժվածները կրում են վարդեր....

Ջոն Բլենչարդը վեր կացավ նստարանից,ուղղեց զինվորական համազգեստն ու ուշադիր հայացքով սկսեց զննել կայարանամերձ հրապարակով անցնող մարդկանց:Նա սպասում էր  մի  աղջկա ,որի սիրտը ճանաչում էր ,իսկ դեմքը երբեք չէր տեսել...Նա սպասում  էր ....

....Ամեն ինչ սկսվել էր տասներեք
 ամիս առաջ ,ֆլորիդայի գրադարաններից մեկում...Նրան անչափ հետաքրքրեց մի գիրքի լուսանցքում արված նշումները։ Նուրբ ձեռագիրը  վկայում էր  տիրոջ հոգու խորության ու մտքի խորաթափանցության մասին...
Գործադնելով բոլոր ջանքերը ,նա գտավ այդ գրքի նախկին սեփականատիրոջ հասցեն...
 Միսիս Հոլիս Մեյնելը ապրում էր Նյու Յորքում :Եվ նա գրեց նրան  իր մասին և առաջարկեց  հաղորդակցվել նամակներով...