Հիվանդասենյակում պառկած էին երկու անհույս հիվանդներ...նրանց պայմանները հավասար էին....միայն մի փոքրիկ տարբրությամբ.մի հիվանդը կարող էր դուրս նայել մահճակալի կողքին գտնվող նեղլիկ պատուհանից...իսկ մյուս հիվանդի մոտ բժշկին կանչելու կոճակն էր տեղադրված...
Ժամանակն անցնում էր...տարվա եղանակները հաջորդում էին իրար...
Նա ,ով պատուհանի մոտ էր պառկած , շարունակ պատմում էր հարևանին այն ամենի մասին ,ինչ տեսնում էր դրսում....թե ինչպես է թափվում ձյունը...կամ շողշողում արևը....Գիշերային սև սաթի վրա շաղ տված աստղազարդ երկնքից էր պատմում ... գեղեցիկ արշալույսների ու շքեղ մայրամուտների ...փողոցում քայլող սիրահար զույգերի ու խաղացող երեխաների , ու նաև այն մասին,որ այնտեղ ,պատուհանից այն կողմ Աշխարհ կա...
Մի օր պատահեց այնպես ,որ պատուհանի մոտ պառկած հիվանդի վիճակը կտրուկ վատացավ...Նա խնդրեց կանչել բժշկին...Ընկերը դա չարեց...հիվանդը մահացավ...
Հաջորդ օրը նա խնդրեց իրեն տեղափոխել պատուհանի մոտ...նրա խնդրանքը կատարեցին..ահա, վերջապես նա էլ կկարողանա տեսնել աշխարհը........
Իսկ պատուհանից անդին մի գորշ ու մռայլ շենքի մութ պատերն էին երևում միայն......
Մի իմաստուն մարդ ասաց իր ընկերոջը.
-Նայիր շուրջդ ու մտապահիր բոլոր դարչնագույն առարկաները:
Սենյակում շատ էին դարչնագույն իրերը:Ընկերը միանգամից մտապահեց:Իսկ հիմա,-պատվիրեց իմաստունը,-փակիր աչքերդ ու թվիր բոլոր կապույտ առարկաները:
Ընկերը շփոթված բողոքեց.
-Ես ոչ մի կապույտ բան էլ չեմ տեսել...քո ցուցումով ես մտապահեցի միայն դարչնագույն առակաները:
Իմաստունը ժպտալով ասեց,-բաց աչքերդ ու տես,թե սենյաում որքան կապույտ իրեր կան....
Այս օրինակով,-շարունակեց նա ,
-ցանկացա ցույց տալ քեզ ճշմարտությունը կյանքի մասին...Եթե դու փնտրում ես սենյակում միայն դարչնագույն իրերն ու մտապահում դրանք ,իսկ կյանքում միայն վատը, դու բացառապես միայն դրանք կնկատես ,կհիշես ու կմտապահես ..
-Հիշիր,եթե դու փնտրում ես միայն վատը՝կգտնես վատը ,երբեք չնկատելով ոչ մի լավ բան...Իսկ ակնկալելով միայն վատը, դու բաց կթողնես այն լավը,որն իրականում կա...գոյություն ունի...
Ժամանակն անցնում էր...տարվա եղանակները հաջորդում էին իրար...
Նա ,ով պատուհանի մոտ էր պառկած , շարունակ պատմում էր հարևանին այն ամենի մասին ,ինչ տեսնում էր դրսում....թե ինչպես է թափվում ձյունը...կամ շողշողում արևը....Գիշերային սև սաթի վրա շաղ տված աստղազարդ երկնքից էր պատմում ... գեղեցիկ արշալույսների ու շքեղ մայրամուտների ...փողոցում քայլող սիրահար զույգերի ու խաղացող երեխաների , ու նաև այն մասին,որ այնտեղ ,պատուհանից այն կողմ Աշխարհ կա...
Մի օր պատահեց այնպես ,որ պատուհանի մոտ պառկած հիվանդի վիճակը կտրուկ վատացավ...Նա խնդրեց կանչել բժշկին...Ընկերը դա չարեց...հիվանդը մահացավ...
Հաջորդ օրը նա խնդրեց իրեն տեղափոխել պատուհանի մոտ...նրա խնդրանքը կատարեցին..ահա, վերջապես նա էլ կկարողանա տեսնել աշխարհը........
Իսկ պատուհանից անդին մի գորշ ու մռայլ շենքի մութ պատերն էին երևում միայն......
Մի իմաստուն մարդ ասաց իր ընկերոջը.
-Նայիր շուրջդ ու մտապահիր բոլոր դարչնագույն առարկաները:
Սենյակում շատ էին դարչնագույն իրերը:Ընկերը միանգամից մտապահեց:Իսկ հիմա,-պատվիրեց իմաստունը,-փակիր աչքերդ ու թվիր բոլոր կապույտ առարկաները:
Ընկերը շփոթված բողոքեց.
-Ես ոչ մի կապույտ բան էլ չեմ տեսել...քո ցուցումով ես մտապահեցի միայն դարչնագույն առակաները:
Իմաստունը ժպտալով ասեց,-բաց աչքերդ ու տես,թե սենյաում որքան կապույտ իրեր կան....
Այս օրինակով,-շարունակեց նա ,
-ցանկացա ցույց տալ քեզ ճշմարտությունը կյանքի մասին...Եթե դու փնտրում ես սենյակում միայն դարչնագույն իրերն ու մտապահում դրանք ,իսկ կյանքում միայն վատը, դու բացառապես միայն դրանք կնկատես ,կհիշես ու կմտապահես ..
-Հիշիր,եթե դու փնտրում ես միայն վատը՝կգտնես վատը ,երբեք չնկատելով ոչ մի լավ բան...Իսկ ակնկալելով միայն վատը, դու բաց կթողնես այն լավը,որն իրականում կա...գոյություն ունի...
Комментариев нет:
Отправить комментарий