Առակները՝ այդ իմաստության խտասկավառակները ,ինչպես սիրում եմ ասել ես,սովորեցնում են մեզ մտածել,արագ կողմորոշվել ,գտնել դժվարությունները հաղթահարելու ճանապարհներ...մտորել կյանքի իմաստի շուրջ,ուղղել սխալներ....Առակներին բնորոշ է տարաժամ լինելը....այսինքն «ժամանակներից դուրս են գտնվում»...թերևս դա պայմանավորված է նրանով ,որ հեքիաթների նման առակներն էլ ավելի շատ ուղղված են մեր զգացմունքներին, ներըմբռնողականությանն ու երևակայությանը....
Առակը դիդակտիկ-այլաբանական գրական ժանր է ,ունիվերսալ երևույթ համաշխարհային բանահյուսության մեջ: Առակն իր մեջ ներառում է բարոյախրատական և կրոնական խորը իմաստություններ...
«Մի ՛վերաբերվիր առակին արհամարհանքով : Ճիշտ այնպես ,ինչպես գրոշանոց մոմի լույսի ներքո փնտրելով գտնում են վայր գլորված ոսկեդրամը կամ մարգարիտը,այնպես էլ առակի միջոցով ճանաչվում է Ճշմարտությունը»:
Հեղինակներ՝ժողովուրդներ աշխարհի :))
նկ.Մհեր Աբեղյան
Եղիր մեղմ մարդկանց հետ...Ցանկանո՞ ւմ ես իմաստուն լինել՝ մի՛ վնասիր քո իմաստությամբ ...Անարգ բախտի դեմ մարտնչի՛ր,եղի՛ր համարձակ,բայց երդվի՛ր՝ երբեք չնեղացնել մարդկանց ...
Օմար Խայամ
Իր կառուցած ապարանքով հիացող թագավորի նման ,Տերը նայում էր «ջահել» աշխարհին ու կրկնում.
- Աշխարհ ի՛մ ,աշխարհ ի՛մ , օ՜ ,եթե դու հավերժ մնայիր այնքան գեղեցիկ ու մաքուր իմ աչքերին ,ինչպիսին քո գոյության առաջին օրերին ես :
Թագավորը նրբագույն ապակուց պատրատված մի գավաթ ուներ:
Ինչով լցնեմ գավաթը ,-մտածում էր թագավորը:Եռացրած ջուրը կկոտրի այն ,իսկ սառը՝ կխունացնի :
Եվ թագավորը միայն տաք ըմպելիքների համար էր այն օգտագործում:
Աստված ստեղծեց Տիեզերքն ու մտածեց՝«Ինչպես կառավարեմ իմ արարածներին: Խստագույն արդարությա՞մբ :Չէ ,այդպես աշխարհին կործանում է սպառնում:Միայն բարեգթությա՞մբ:Չէ,աշխարհը մեղքի ու հանցանքի մեջ կթաղվի:Կմիավորեմ,-մտածեց Աստված,- արդարությունն ու գթասրտությունը : Իսկ այդ դեպքում կանգուն կմնա ՞ արդյոք ...
Սուտն էլ էր ուզում փրկվել ջրհեղեղից: Նա փորձեց աննկատ սողոսկել Նոյան տապանը :Նոյը նկատեց նրան ու ասաց .
- Ճիշտ է, տապան կարող է մտնել յուրաքանչյուր անմաքուր արարած , բայց միայն «զույգով »:Գնա սկզբից քո զույգը գտիր:
Սուտը հանդիպեց Անեծքին ու խնդրեց դառնալ իր զույգը:
- Իսկ ինչպե ՞ս կհատուցես ինձ ,-հարցրեց Անեծքը:
-Պայման կկապենք,որ իմ բոլոր ձեռքբերումները կպատկանեն քեզ:
Անեծքը համաձայնեց:
Այդ օրվանից Ստի ձեռքբերածը դառնում էր անեծքի ու կորստյան բաժին...: )))»
(())
Բուդդան գետի ափին նստած սպասում էր մակույկավարին:Հայտնվեց իոգը:Նա մի քանի անգամ քայլելով անցավ ջրի վրայով: Հետո պաթոսով դիմեց Բուդդային.
-Դե,իսկ դու ՝Լուսավորվածդ,կարո՞ղ ես այսպես:
-Այդ ամենին հասնելու համար որքա՞ն ժամանակ ես վատնել:
-Գրեթե իմ ողջ կյանքը:
Եկավ մակույկավարը:Բուդդան հարցրեց,թե որքան արժի գետանցը:
-Երեք կոպեկ:
Բուդդան դիմեց իոգին .
-Լսեցի՞ր:Ահա ուղիղ այդքան արժի քո կյանքը: )))
հ.գ. հասկացա..))) անօգուտ ընդունակություններ...անկարևոր գիտություններ...պետք չեկող բաներով բեռնավորված գիտակցություն...
և՛ համաձայն եմ,և ՛ոչ...
կառարկեի «մի թեթև...»))) սակայն այս պահին Բուդդայի հետ «վիճելու» տրամադրություն չունեմ ...)))
Հնդկաստանում ասում են.«Ուզում ես ճանաչել մարդուն։Վիրավորիր(կպնել))) նրան։Մարդն անոթ է։ Ինչով լցված է,այն էլ դուրս կշփի ձեր երեսին…
Հ.Գ Աղբյուրի ջրով լցված մարդ եմ փնտրում….))))
Աշակերտն ասաց.
Ով մեծապես գնահատում է բնավորությունը, խիզախությունը և իմաստությունը, բայց ոչ՝ ձևականությունը, ո
Ով մեծապես գնահատում է բնավորությունը, խիզախությունը և իմաստությունը, բայց ոչ՝ ձևականությունը, ո
