ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ

նկ.Մինաս Ավետիսյան

ԱՆՄԵԿՆԵԼԻ ԶԳԱՑՈՒՄ


Մտքովըս հաճախ բաներ են անցնում,
Որ շատ է նման խելագարության.

Երբ որ տավարն է ծաղիկ արածում՝
Չեմ զգում ո՛չ ցավ,
Ո՛չ էլ ափսոսանք.
Իսկ երբ որ մարդն է պոկում ծաղիկներ՝
Մի՜շտ ինչ-որ մի ցավ,
Ինչ-որ ափսոսանք
Ծագում է հանկարծ

Ու ծակում հոգիս... 

 Խաղալիք սարքողը


Ես կարող էի ամեն տեղ լինել
Եվ ամեն տեղ էլ ես կարող էի ճչալ.
«Չեմ ուզում» եւ կամ «ուզում եմ»:
Բայց ես ամեն տեղ չեմ եղել բնավ
ՈՒ չեմ էլ լինում,
Իսկ ուր լինում եմ,