ՍԵՐԳԵՅ ԵՍԵՆԻՆ «Պարսկական Մոտիվներ»

Էլ իմ վաղեմի վերքը չի ցավի,
Եվ գինու տենդն էլ հոգիս չի հանում.
Ես բուժում եմ ինձ ծաղկունքով ծավի,
Թեհրանի թախծոտ մի թեյարանում:

Թեյարանի տերն,իր գործին հլու,
Ռուս հաճախորդին դուր գալ է ուզում,
Բայց ինձ, փոխանակ թունդ օղի տալու,
Թեհրանական թունդ թեյ է տալիս:

«Տատմերական արվեստ»

Հարցնել և պատասխանել...Քննարկել..խորհուրդ տալ...առարկել..հերքել կամ հաստատել ,կասկածել և  կասկածանքի մեջ գցել...
Նա խոսում էր ամենքի հետ ,ամեն ինչի մասին ՝աստվածների ,օրենքների,ազատության,բարքերի,հիմարության ,իմացության ու ոչ իմացության ....առաքինության ու արատների ...հոգու ,կյանքի ու մահվան մասին ...Նա մշտական որոնման մեջ էր...և կռվի մեջ ՝հանուն ճշմարտության արդարության,բարոյականության...

Սոկրատեսյան ճառերը կախարդական ուժ ունեին...Այդ մասին գունեղ խոսում է Ալկիբիադեսը Պլատոնի «Խնջույք»-ում,Սոկրատեսին համեմատելով այլանդակ ու այծոտն սատիր Մարսիի հետ....«ճառերի  միջոցով Սոկրատեսը  հասնում է նույն բանին ,ինչին  Մարսին հասնում էր իր սրինգի օգնությամբ»:Այո ,Սոկրատեսի արտաքինը նույնպես կտրականապես հակադիր էր իր ներքին ,հոգևոր շնորհներին....

Խրատներ,խորհուրդներ

Խրատներ...խորհուրդներ


Դատողություններ անել հիմարի հետ,նշանակում է մոմ վառել կույրերի համար:

                                                     Պ. Բուաստ

Մենք ոչ մի բան այնպիսի առատաձեռնությամբ չենք բաժանում,ինչպես խորհուրդները: 
                                                          Ֆ. Լարոշֆուկո

Խորհուրդ խնդրելը մեծագույն վստահություն է,ինչպիսին մարդը կարող է ցույց տալ մեկ ուրիշին:

Վ.Տերյանի նամակը Նվարդ Թումանյանին

    Ուշանում է Ձեր նամակի պատասխանը,բայց Դուք չպիտի նեղանաք,սիրելի Նուարդ:Չեմ ուզում պատճառաբանել նամակիս ուշանալը,նախ նրա համար ,որ ավելի լավ է հավատալ բարեկամներին և ոչ մի վատ բան չենթադրել այդպիսի դեպքերում:Երկար կլիներ գրել և հետաքրքրական չէ այդ ամենը

Էքզյուպերիի Աղոթքը....L’art des petits pas Antoine de Saint-Exupéry...Молитва Антуана Сент-Экзюпери

                                            Նկ. Վ. Կուշ (չ)      

L’art des petits pas
Antoine de Saint-Exupéry

Seigneur, apprends-moi l’art des petits pas.
Je ne demande pas de miracles ni de visions,
Mais je demande la force pour le quotidien !
Rends-moi attentif et inventif pour saisir 
Au bon moment les connaissances et expériences
Qui me touchent particulièrement.
Affermis mes choix 
Dans la répartition de mon temps.
Donne-moi de sentir ce qui est essentiel 
Et ce qui est secondaire.
Je demande la force, la maîtrise de soi et la mesure, 
Que je ne me laisse pas emporter par la vie, 
Mais que j’organise avec sagesse 
Le déroulement de la journée.
Aide-moi à faire face aussi bien que possible 
A l’immédiat et à reconnaître l’heure présente 
Comme la plus importante.
Donne-moi de reconnaître avec lucidité
Que la vie s’accompagne de difficultés, d’échecs,
Qui sont occasions de croître et de mûrir.
Fais de moi un homme capable de rejoindre
Ceux qui gisent au fond.
Donne-moi non pas ce que je souhaite,
Mais ce dont j’ai besoin.
Apprends-moi l’art des petits pas !

Փոքրիկ քայլերի արվեստը

 Աստված իմ ,ես չեմ  խնդրում հրաշքներ ու տեսիլքներ,ես խնդրում

 եմ ուժ՝ամեն օրվա համար:Սովորեցրու ինձ փոքրիկ քայլերի արվեստը:

Սպարտացիների «նիստուկացից...»

Այս էջն ու, ընդհանրապես ,   բոլոր  գրառումներս  Ինտելեկտուալ Բրդուճիկիս եմ նվիրում...)))»

Է.Դեգա«Սպարտուհիները»


Սպարտա... իր բանակով փառապանված և թշնամու առաջ երբեք չնահանջած ,առավել հայտնի, ազդեցիկ և հզոր պետություններից մեկը Հին Հունաստանում...Մի պետություն,որը երբեք չունեցավ քաղաքացիական երկպառակություն,անմիաբանություն և խռովություն,անկարգություններ...

Այս հրաշալի երկրում չկային ո՛չ աղքատներ ,ո՛չ հարուստներ...բոլորը հավասար էին ...սպարտացիներն իրենց անվանում էին « հավասարների համայնք»:
   Շատ հույն մտածողներ փորձել են գտնել սպարտացիների քաղաքացիական համաձայնության և ռազմական հզորության գաղտնիքը..պատճառը...
(ծպտուն չեն հանում...)))) երևի չեն «գաղտնազերծել»))»


Լիկուրգը,Սպատրայի գլխավոր օրենսդիրը,կյանքի վերջին տարիներին հեռացավ  Սպարտայից : Մեկնելուց առաջ իր հայրենակիցներին երդվեցրեց ՝ոչինչ չփոխել մինչև իր վերադարձը։Որպեսզի սերտորեն կապի նրանց երդմանը՝ նա այլևս չվերդարձավ հայրենիք,այլ ինքնակամ սովամահ եղավ օտարության մեջ:

Սակայն....
  Իր փառահեղ պատմության ավարտին ,Լիկուրգի օրենքներին հավատարիմ Սպարտան դարձավ  հենց այն ,ինչից ուզում էր փրկել թագավորը .ծույլերի,թույլերի,այլասերվածների ,կոռումպացվածների հասարակություն...




                                                 ***

Սպարտացինրը երեք երգչախումբ ունեին...Տոների ժամանակ յուրաքանչյուր երգչախումբ  ներկայացնում էր որոշակի տարիք :
Սկսում էր տարեցների երգչախումբը ,երգելով՝
-Մենք էլ ենք եղել ուժեղ  և երիտասարդ:
Շարունակում էին ծաղկուն տարիքի տղամարդիկ.
-Իսկ մենք հիմա էլ ենք ուժեղ: Կարող եք փորձել ,եթե ուզում եք:
Այնուհետև տղաների երգչախումբն էր ձայնակցում .
-Իսկ մենք ավելի քաջարի կլինենք:
Քայլերգի թեմաները մղում էին  քաջության,անվախության , մահվան հանդեպ արհամարհանքի ...թշնամու վրա հարձակման անցնելիս երգում էին միասին ,ֆլեյտայի հնչյունների ներքո :Լիկուրգը երաժշտությունը կապում էր զինավարժանքներին,որպեսզի ռազմատենչ սպարտացիների սրտերը  ,ոգևորված,հուզված ընդհանուր բարեհնչյուն մեղեդուց,  միասնական տրոփեին ...Այդ պատճառով արքան մարտից առաջ  առաջին զոհը մատուցում էր Մուսաներին,աղոթելով ,որ ռազմիկները բարի համբավի ,փառքի արժանի սխրանքներ կատարեն :

Հայրենսիրական երգեր միայն սպարտացիներն իրավունք ունեին երգելու...

Սպարտացիները  թույլ չէին տալիս,որ որևէ մեկը թեկուզ մի փոքր փոխեր  հին երաժիշտների կանոնները: Նույնիսկ  հերոսների սխրանքները փառաբանող  Տերպանդերի (լավագույնը իր ժամանակի  կիֆար(կիթառ) նվագողներից ) կիֆարը ծակեցին մեխերով ,այն բանի համար,որ նա ձգտելով  հասնել  հնչյունների բազմազանության, լրացուցիչ լար էր քաշել  կիֆարի վրա: Սպարտացիները սիրում էին հասարակ ,պարզ երաժշտություն...

Սպարտացիները  հաճախ իլոտներին  ստիպում էին խմել-հարբել,երգել անպարկեշտ երգեր,պարել անպարկեշտ պարեր :Այս օրինակով Սպարտայի «ազատ քաղաքացիներին» սովորեցնում էին,թե ինչպես չպետք է պահեն իրենց...

Լիկուրգը մտցրեց քսենելասիա .արտաքսել երկրից օտարերկրացիներին ,որպեսզի նրանք սպարտացիներին վատ բաներ չսովորեցնեին...))»

Սպարտական պետությունը երեք դասերից էր բաղկացած՝սպարտիատներ  ,կամ սպարտացիներ ,պերիէկի ՝«կողքին ապրողներ» ,Լակեդեմոնի շրջակա վայրերից եկվորներ ՝ իլոտներ 

Սպարտացիները իրավունք չունեին ճաշելու իրենց տանը :Բոլորն անխտիր ,բացառություն չէին նաև  թագավորները, ճաշելու էին պետական ճաշարաններում:
  Մի անգամ Ագիս արքան վերադառնալով  հոգնեցուցիչ արշավից ,ցանկացավ ճաշել իր տանը , բայց «խեղճ մարդուն» դա արգելեցին ...))» 



Սպարտան միակն էր բոլոր հունական քաղաքներից ,որ շրջափակված չէր պատերով :Այս սկզբունքին նրանք հավատարիմ մնացին մինչև մ.թ. 2-րդ դարը:

Նկ.  Անդրեյ Լուզգին,300 սպարտացի

Սերգեյ Եսենին Նամակ Կնոջը

Հիշում եք ,
Անշուշտ,ողջն հիշում եք դուք,
Ես կանգնած էի 
Լուռ,հենված պատին 
Հուզմունքից
քայլում
Եվ ինչ-որ  շատ թունդ
Խոսքեր էիք դուք
Նետում ճակատիս:

Վսեմ Առաքելություն

Ըստ Նվարդ Թումանյանի

       1915 թվականն էր: Արհավիրք,կոտորած, գաղթականներով լեցուն ճանապարհներ,ահ ու սարսափ:
    Աղետալի լուրերը հասան Թիֆլիս:Թումանյանի տունը դարձել էր հավաքատեղի:Խոսում էին,վիճում,քննարկում: Մեծ բանաստեղծը այդ ահասարսուռ օրերին  կծկվել էր,կորցրել բնատուր զվարթությունը,վշտալլուկ դեմքին ի հայտ էին եկել նոր կնճիռներ:Իր ժողովրդի դժխեմ ճակատագիրը բզկտում էր նրա զգայուն հոգին:Սիրտը այնտեղ էր՝ մայր Հայաստանում:

Լուրջ մարդկանց անլուրջ նկարներից..))))

Վա֊հ,ինչպիսի աղմուկ ոչնչից...)))) Պարզապես ընկերներիս ցանկացա փունջ մը ժպիտ նվիրել ...))))
 Ստացվեց փոթորիկ մի բաժակ ջրում..))))

«Քաղաքական կյանքի» անլուրջ նկարներից )))))

սկիզբը 

Լուրջ մարդկանց անլուրջ նկարներից..))))