Սերգեյ Եսենին Աննա Սնեգինա

թարգմ. Վ. Դավթյան

«Մեր գյուղն, ուրեմն, Ռադովոն է դա,
Մոտ երկու հարյուր ծուխ կա նրանում,
Եվ ով գալիս է այստեղ, հավատա,
Մեր բնությունը շատ է հավանում։
Հարուստ ենք ջրով և ունենք հանդեր,
Անտառներ ունենք, խոտհարք ու արոտ...
Եվ ուր նայում ես՝ այստեղ ու այնտեղ
Բարդենիներ են շարված իրար մոտ։
Լուրջ բաների մեջ չենք մտնում մենք շատ,
Գոհ ենք մեր բախտից և շնորհակալ,
Տնակներ ունենք մենք թիթեղապատ,

Սերգեյ Եսենին Երազ եմ տեսնում: Սև ճանապարհ է:

Երազ եմ տեսնում: Սև ճանապարհ է:
Սպիտակ է ձին:Քայլքը համառ է:
Եվ այդ սպիտակ,միևնույն այդ ձին
Ինձ մոտ է բերում իմ իսկ սիրածին:
Գալիս է ,գալիս ինքը սիրածըս,
Ինքը սիրածըս,բայց չսիրածըս:

Ա՜խ,նեղլիկ ճամփեք,լայնանալ պետք չի:
Ա՜խ,իմ ռուսական սպիտակ կեչի:
Դու քո ճյուղքերով,
Ինչպես ձեռքերով,
Իմ այս սիրածի ճամփան լավ փակիր՝
Հանուն այն Մեկի,
Ում սիրեց հոգիս:

Սերգեյ Եսենին Շան որդին

Տարիներն անցած դուրս լողում մուժից,
Խշշում են որպես մարգը ծաղկեղեն,
Այսօր այն շանն եմ հիշել,որ ինձ
Պատանեկության ընկեր է եղել:

Պատանությունն իմ անցել է,չկա,
Բայց հիշում եմ ես ,հիշում անդադար,
Սպիտակ հագած մի լավ աղջկա,
Որին իմ շունը դարձավ փոստատար:

Սերգեյ Եսենին Իմ սրտում արդեն հոգսեր կան այնքան

Իմ սրտում արդեն հոգսեր կան այնքան,
Ինքս ինձ խաբելուց դադարում եմ ես:
Ինչի՞ համար եմ կոչվել շառլատան
Եվ սկանդալիս հռչակվել այսպես:

Ես ոչ խեղդել եմ բանտում թշվառին,
Ոչ ոճրագործ եմ,ոչ անտառի գող,
Ես լոկ խելառ եմ մի փողոցային,
Ամեն անցորդի դեմքին ժպտացող:

Սերգեյ Եսենին Դու ինձ մի՛ տանջիր

Դու ինձ մի՛ տանջիր 

Դու ինձ մի՛ տանջիր իզուր սառնությամբ
Եվ մի՛ հարցնի իմ տարիքն ,անգի՛ն,
Բռնված ծանր ցավագարությամբ,
Ես նմանվում եմ դեղին կմախքի:

Կար ժամանակ ,երբ մեր խրճիթում
Ես տենչում էի՝ մանկան պես գերված,
Թե փառք կունենամ և հարստություն,
Բոլորի կողմից կլինեմ սիրված:

Սերգեյ Եսենին Մնաս բարով,իմ բարեկամ,մնաս բարով

Մնաս  բարով,իմ բարեկամ,մնաս բարով,
Թանկագինս ,իմ սրտի մեջ ես դու մնում ,
Կանխատեսված այս բաժանումը շուտով
Մեզ առջևում  նոր հանդիպում է խոստանում :

Մնաս բարով ,իմ բարեկամ ,անխոս , անձեռք,
Դու մի թախծիր ,վիշտ մի բարդիր քո հոնքերին,
Այս աշխարհում մեռնելն,  այո ,նոր չէ երբեք ,
Բայց ապրելն էլ ,անշուշտ ,նոր չէ բոլորովին:

Սերգեյ Եսենին Ես այսքան հոգնած դեռ չէի եղել

    
Ես այսքան հոգնած դեռ չէի եղել:
Այս թաց աշնան մեջ ու մառախուղի
Երազում տեսա ես իմ կյանքը խենթ
Ու տեսա կապույտ երկինքն իմ գյուղի:

Ինձ շատ կանայք են սիրել աշխարհում,
Ես էլ եմ սերս շատերին ցրել,
Եվ դրանից չէ՞ ,որ մթին մի ուժ
Ինձ դառն օղուն է մտերմացրել:

Սերգեյ Եսենին Ունի կանաչ,կանաչ վարսեր

Ունի կանաչ,կանաչ վարսեր
Ու կուրծք ունի նա կուսական,
Օ՜,նուրբ կեչի,քնքուշ իմ սեր,
Ի՞նչ ես ջրին նայում այդքան:

Ի՞նչ է արդյոք շրշում քամին,
Ափի ավազն ի՞նչ է ասում,
Գուցե,կեչի, քո ճյուղ-ծամին
Լուսինն իբրև սանր ես ուզում:

Սերգեյ Եսենին Սուրում է լճի վարդագույն ջրում

Սուրում է լճի վարդագույն ջրում
Աշնան ոսկեղեն տերևի հյուլը,
Ինչպես թիթեռն է  նվաղած սուրում
Դեպի խավարում առկայծող հուրը:

Ես գերված եմ այս գիշերով խաղաղ,
Հարազատ են ինձ դեղնած արտերը,
Աշնան հողմն,ինչպես սիրահար տղա,
Բարձրացընում է կեչու փեշերը:

Սերգեյ Եսենին Նման չէ գարունն,ավա՜ղ,խնդության

Նման չէ գարունն,ավա՜ղ,խնդության,
Եվ արևից չէ ավազը դեղին:
Հնդկացորենի աղվամազն է տաք
Իր գույնը տվել քո այդ ձեռքերին:

Երդվեցինք կապույտ  ջրատեղի մոտ,
Ճերմակափետուր կարապի վրա,
Որ մենք միասին կլինենք հավետ
Եվ երբեք ,երբեք չենք թողնի իրար: