Սերգեյ Եսենին Դու ինձ մի՛ տանջիր

Դու ինձ մի՛ տանջիր 

Դու ինձ մի՛ տանջիր իզուր սառնությամբ
Եվ մի՛ հարցնի իմ տարիքն ,անգի՛ն,
Բռնված ծանր ցավագարությամբ,
Ես նմանվում եմ դեղին կմախքի:

Կար ժամանակ ,երբ մեր խրճիթում
Ես տենչում էի՝ մանկան պես գերված,
Թե փառք կունենամ և հարստություն,
Բոլորի կողմից կլինեմ սիրված:


Օ՛, հարու՜ստ եմ ես ,չափի՜ց շատ հարուստ...
Մի ցիլինդր կար ա՛յն էլ ծախեցի,
Մնաց կրծքակալն այս անցյալ դարու
Եվ կոշիկներն այս,որ շուտ մաշվեցին:

Փառքս էլ-փա՛ռք աստծո-չի՛ լքել դեռ ինձ,
Մոսկվայից մինչև Փարիզն անհանգիստ,
Սարսափում են իմ հայտնի անունից՝
Ինչպես փողոցի թունդ հայհոյանքից:

Իսկ սե՜րը,մի՞թե ծիծաղելի չէ ,
Թիթեղի՜ց են քո շուրթերը կարծես,
Գիտեմ,քո սերը դեռ չի՜ կանաչել,
Իսկ իմը ՝ լխկած միրգ լինի ասես...

Գիտե՛մ, ինձ համար վաղ է վշտանալ,
Իսկ վշտանամ էլ անեծք չեմ կարդում,
Շիրիմին աճած ծաղկունքը կանաչ
Քո աչքերից էլ գերող են կյանքում:

Երանի նորի՜ց դառնամ գյուղը մեր,
Եվ մեր արտերի խշշոցում կանաչ
Սուզվեմ հավիտյան անհայտության մեջ
Եվ տենչամ՝ ինչպես մանուկ ժամանակ:

Բայց տենչամ նորի՛,անհայտի՛ մասին,
Ինչ անհնա՜ր է այս կյանքում  անել,
Ինչ-որ մի խոսքով սիրտը չի ասի,
Եվ դեռ չի՜ կարող մարդը անվանել:




Ты прохладой меня не мучай
И не спрашивай, сколько мне лет.
Одержимый тяжелой падучей,
Я душой стал, как желтый скелет.
Было время, когда из предместья
Я мечтал по-мальчишески — в дым,
Что я буду богат и известен
И что всеми я буду любим.
Да! Богат я, богат с излишком.
Был цилиндр, а теперь его нет.
Лишь осталась одна манишка
С модной парой избитых штиблет.
И известность моя не хуже,
От Москвы по парижскую рвань
Мое имя наводит ужас,
Как заборная, громкая брань.

И любовь, не забавное ль дело?
Ты целуешь, а губы как жесть.
Знаю, чувство мое перезрело,
А твое не сумеет расцвесть.
Мне пока горевать еще рано,
Ну, а если есть грусть — не беда!
Золотей твоих кос по курганам
Молодая шумит лебеда.
Я хотел бы опять в ту местность,
Чтоб под шум молодой лебеды
Утонуть навсегда в неизвестность
И мечтать по-мальчишески — в дым.
Но мечтать о другом, о новом,
Непонятном земле и траве,
Что не выразить сердцу словом
И не знает назвать человек.

1923