...Բայց հիվանդ եմ ես,
Ու հոգիս միայն
Յասամանով է,
Որ կբուժեի...
Եսենին
Յասաման...Արշալույսի քնքուշ ավետաբեր...Մաքուր,կուսական ...Լուսաբացին արևի առաջին շողերից արթնանալով , համբույրով հեզիկ ու երկչոտ , ամբողջովին տրվում ես նրան.....
Եղել է...Երբ մի « հռետորական հարցի » (սիրու ՞մ է արդյոք ինձ) պատասխանն ստանալու համար տենդագին որոնումների մեջ օրեր եմ անցկացրել պարտեզում....))))
Եվ անսահման երջանիկ ու վստահ էի զգում ինձ , երբ գտնում էի հինգ ծաղկաթերթով յասամանի ծաղիկ....
Գտա՜...Ահա և «սպառիչ» պատասխանն ինձ տանջող հարցի.սիրում է...)))) Իսկ երջանկություն ավետող ( դժվարությամբ գտնված) ծաղկաթերթը խնամքով թաքցնում էի գրքի թերթերի արանքում կամ՝ ուտում ...)))
Կարծում եմ աղջիկներից շատերն են նման «գուշակություն» արել..))).
Յասաման(եղրևանի)
Եթե խոսեր,ապա կասեր..))) Բայց առանց խոսելու էլ ,լռությամբ կշշնջա հետևյալը...
Սեր....Սիրահարվածություն....Առաջին Սիրո Հուզմունք...
Սպիակ Յասաման՝ «Եկ սիրենք զիրար»)))
Բաց մանուշակագույն՝ «Դու ինձ սիրու ՞մ ես»
Վարդագույն՝ Սեր և խոստովանություն
Մանուշակագույն ՝ «Իմ սիրտը պատկանում է քեզ»...
Ահա,թե ինչ են ակնարկում նոր բացվող գարնան ,թարմության,երիտասարդության հավերժական խորհրդանիշ այս քնքուշ ծաղկի գույները......
Anca Bulgaru
Այս չքնաղ ծաղկի առաջացման մասին շատ լեգենդներ կան ...
Կպատմեմ երկուսը......)))
Մի անգամ Գարնան աստվածուհին լուսաբացին արթնացնելով Արևին ու նրա հավատարիմ ուղեկցորդուհուն՝Իրիդին (ծիածան) ,խառնում է իրար գունագեղ ծիածանի շողերն ու ճառագայթներն արևի ...
Anca Bulgaru
Նախկինում յասամանը կոչում էին դրախտի ծառ... մի հավատալիք կար... Այն տանը,որի կողքին աճում է այս չքնաղ ծաղիկը,Սերը հարատև կլինի....
Anca Bulgaru
Իսկ ըստ հին հունական առասպելի, մի օր անտառների ու մարգագետինների երիտասարդ Պան աստվածը հանդիպում է մայիսյան առավոտի պես գեղեցիկ մի ջրահարսի՝ Սիրինգին... Այնպես զմայլվեց նրա
նրբագեղությամբ,նազելիությամբ ու գեղեցկությամբ ,որ նույնիսկ մոռացավ իր զվարճանքների մասին...
Պանը որոշեց խոսել նրա հետ,բայց ջրահարսը սարսափահար փախավ նրանից ...
Թափառում էր վշտաբեկ Պանը անտառում ՝ամենուր փնտրելով չքնաղ հավերժահարսին...
Եվ մի անգամ հեռվից տեսնելով նրան ՝ մոտ վազեց :
Սարսափահար աղջիկը աղերսեց Աֆրոդիտեին. «Փրկի՛ր ինձ ամոթից»:
Նա վերածեց աղջկան նուրբ մանուշակագույն ծաղիկներով անուշաբույր թփի....
Siringa՝ ջրահարսի անունով կոչեցին այդ ծառը(թուփը)...
Վշտահար Պանը մի ճյուղ պոկեց թփից ու իր համար սրինգ պատրաստեց (լատ . syrinх ,հուն. Syrínga՝«փողակ»...ահա,թե որտեղից է առաջացել հայերեն սրինգ բառը))):
Նա այլևս երբեք չբաժանվեց իր սրինգից ...Հանգստի ,տխրության կամ կատաղի ուրախության պահին Պանը վերցնում էր սրինգն ու նվագում ...Նվագի կախարդական հնչյուններից անտառում լռում էին թռչունները...իսկ դաշտերում՝քամին...
Շուրջն ամեն ինչ քարանում էր...ու նման պահերին կարելի էր լսել անգամ թրթռուն շնչառությունը հողի...
P.S. Իսկ Երևանում երևի արդեն ծաղկել է յասամանը.... Այնպես Կարոտւմ եմ....))))
Բայց և այնպես թող օրհնըված լինեն հավետ
Յասամանի գիշերները այս հին հողի....
Ես չեմ ափսոսում ոչ յասամանի գույներն իմ հոգու,
Ոչ էլ զուր վատնած իմ տարիներն ...
Ու հոգիս միայն
Յասամանով է,
Որ կբուժեի...
Եսենին
Յասաման...Արշալույսի քնքուշ ավետաբեր...Մաքուր,կուսական ...Լուսաբացին արևի առաջին շողերից արթնանալով , համբույրով հեզիկ ու երկչոտ , ամբողջովին տրվում ես նրան.....
Եղել է...Երբ մի « հռետորական հարցի » (սիրու ՞մ է արդյոք ինձ) պատասխանն ստանալու համար տենդագին որոնումների մեջ օրեր եմ անցկացրել պարտեզում....))))
Եվ անսահման երջանիկ ու վստահ էի զգում ինձ , երբ գտնում էի հինգ ծաղկաթերթով յասամանի ծաղիկ....
Գտա՜...Ահա և «սպառիչ» պատասխանն ինձ տանջող հարցի.սիրում է...)))) Իսկ երջանկություն ավետող ( դժվարությամբ գտնված) ծաղկաթերթը խնամքով թաքցնում էի գրքի թերթերի արանքում կամ՝ ուտում ...)))
Կարծում եմ աղջիկներից շատերն են նման «գուշակություն» արել..))).
Յասաման(եղրևանի)
Եթե խոսեր,ապա կասեր..))) Բայց առանց խոսելու էլ ,լռությամբ կշշնջա հետևյալը...
Սեր....Սիրահարվածություն....Առաջին Սիրո Հուզմունք...
Սպիակ Յասաման՝ «Եկ սիրենք զիրար»)))
Բաց մանուշակագույն՝ «Դու ինձ սիրու ՞մ ես»
Վարդագույն՝ Սեր և խոստովանություն
Մանուշակագույն ՝ «Իմ սիրտը պատկանում է քեզ»...
Ահա,թե ինչ են ակնարկում նոր բացվող գարնան ,թարմության,երիտասարդության հավերժական խորհրդանիշ այս քնքուշ ծաղկի գույները......
Anca Bulgaru
Այս չքնաղ ծաղկի առաջացման մասին շատ լեգենդներ կան ...
Կպատմեմ երկուսը......)))
Մի անգամ Գարնան աստվածուհին լուսաբացին արթնացնելով Արևին ու նրա հավատարիմ ուղեկցորդուհուն՝Իրիդին (ծիածան) ,խառնում է իրար գունագեղ ծիածանի շողերն ու ճառագայթներն արևի ...
Այնուհետև «արևածիածանային» սքանչելի խառնուրդը՝ չքնաղ աստղիկների տեսքով , առատորեն շաղ է տալիս թարմ ակոսների,մարգագետինների և ծառերի ճյուղերի վրա: Եվ ամեն տեղ ,ուր ընկնում էին այդ աստղիկները , հայտնվում էին անուշաբույր ծաղիկներ......
Սպիտակ..կապույտ,մանուշակագույն...
Հողը պարզապես ցնծում էր երանությունից ...)))Anca Bulgaru
Նախկինում յասամանը կոչում էին դրախտի ծառ... մի հավատալիք կար... Այն տանը,որի կողքին աճում է այս չքնաղ ծաղիկը,Սերը հարատև կլինի....
Anca Bulgaru
Իսկ ըստ հին հունական առասպելի, մի օր անտառների ու մարգագետինների երիտասարդ Պան աստվածը հանդիպում է մայիսյան առավոտի պես գեղեցիկ մի ջրահարսի՝ Սիրինգին... Այնպես զմայլվեց նրա
նրբագեղությամբ,նազելիությամբ ու գեղեցկությամբ ,որ նույնիսկ մոռացավ իր զվարճանքների մասին...
Պանը որոշեց խոսել նրա հետ,բայց ջրահարսը սարսափահար փախավ նրանից ...
Թափառում էր վշտաբեկ Պանը անտառում ՝ամենուր փնտրելով չքնաղ հավերժահարսին...
Եվ մի անգամ հեռվից տեսնելով նրան ՝ մոտ վազեց :
Նա վերածեց աղջկան նուրբ մանուշակագույն ծաղիկներով անուշաբույր թփի....
Siringa՝ ջրահարսի անունով կոչեցին այդ ծառը(թուփը)...
Վշտահար Պանը մի ճյուղ պոկեց թփից ու իր համար սրինգ պատրաստեց (լատ . syrinх ,հուն. Syrínga՝«փողակ»...ահա,թե որտեղից է առաջացել հայերեն սրինգ բառը))):
Նա այլևս երբեք չբաժանվեց իր սրինգից ...Հանգստի ,տխրության կամ կատաղի ուրախության պահին Պանը վերցնում էր սրինգն ու նվագում ...Նվագի կախարդական հնչյուններից անտառում լռում էին թռչունները...իսկ դաշտերում՝քամին...
Շուրջն ամեն ինչ քարանում էր...ու նման պահերին կարելի էր լսել անգամ թրթռուն շնչառությունը հողի...
P.S. Իսկ Երևանում երևի արդեն ծաղկել է յասամանը.... Այնպես Կարոտւմ եմ....))))
Ի.Լիպերովսկայա
Բայց և այնպես թող օրհնըված լինեն հավետ
Յասամանի գիշերները այս հին հողի....
Ես չեմ ափսոսում ոչ յասամանի գույներն իմ հոգու,
Ոչ էլ զուր վատնած իմ տարիներն ...
Պաղ փրփուրներ են իմ հոգու վրա
Եվ յասամանի կապույտ սոսափյուն... Եսենին
