Մի անգամ զգացմունքները նկատեցին,որ կղզին սուզվում է օվկիանոսի մեջ և շուտով կխորտակվի...Նրանք լքեցին կղզին:Չէր շտապում միայն Սերը...Բայց ,երբ նա համոզվեց ,որ կղզուն փրկության հույս չկա,սկսեց օգնություն կանչել...
Այդ պահին կղզու մոտով անցնում էր Հարստության շքեղ նավը:Սերը խնդրեց տեղ տալ իրեն ...Հարստությունը հրաժարվեց,պատճառաբանելով,որ նավի վրա մեծ հարստություն կա և սիրո համար բնավ տեղ չկա...
Սերը դիմեց Հպարտությանը:Ի պատասխան լսեց,որ նրա ներկայությունը կխաթարի նավի կարգ ու կանոնը...
Սերն աղերսանքով դիմեց Թախծին.«Օ,Սեր,-պատասխանեց Թախիծը,-ես այնքան տխուր եմ,որ պետք է միայնակ մնամ»:
Կղզու մոտով անցնում էր Ուրախության նավը:Բայց նա այնքան զբաղված էր խրախճանքներով,որ չլսեց Սիրո աղերսը...
Հանկարծ Սերը մի ձայն լսեց .«Արի ինձ մոտ,ես կվերցնեմ քեզ ինձ հետ»:Սերը տեսավ ալեհեր ծերունուն և այնքան երջանիկ էր,որ մոռացավ հարցնել նրա անունը...Սիրուն հասցնելով ցամաք ՝ծերունին անհետացավ...
Սերը դիմեց Գիտությանը.«Ասա ինձ ,խնդրում եմ ,ով էր այդ ծերունին»:
Դա ժամանակն է,-պատասխանեց Գիտությունը:
-Ժամանա՞կը,-զարմացավ Սերը,-և ինչո՞ւ օգեց ինձ...
-Միայն ժամանակը գիտի և հասկանում է ,թե որքան կարևոր է սերը մեր կյանքում,-պատասխանեց Գիտությունը...
Комментариев нет:
Отправить комментарий