Բայրոն-Կարոլինա Լեմ
ժամանակ,եթե այս ամենը չէր սկսվել Ձեր մեկնումից առաջ,եթե ամենը, ինչ ասել ու արել եմ բավարար ապացույց չեն,թե ինչպիսին են և ինչպիսին կլինեն իմ զգացմունքները Ձեր հանդեպ,իմ սեր,ապա ես ոչ մի այլ ապացույց չունեմ Ձեզ համար:
Աստված գիտի,որ մինչև այս պահը ես երբեք չեմ մտածել ,որ Դուք ,իմ սեր,իմ թանկագին բարեկամ,կարող եք լինել այդքան դաժան:Ես չեմ կարող արտահայտել ամեն ինչ:Հիմա ժամանակը չէ բառերի:Բայց ես կապրեմ հպարտության զգացում և կստանամ տխուր բավականություն ցավից,որ Դուք զգացել եք...Եվ այն ամենից ,որ Դուք ամենևին չեք ճանաչում ինձ:
Ես պատրաստ եմ հեռանալ ,բայց ծանր սրտով:Քանի որ իմ հայտնվելը այդ երեկոյին՝ վերջ կդներ ցանկացած անիմաստ պատմության...
Ի՞նչ եք կարծում հիմա,որ ես սա՞ռն եմ,անհոգի՞,անխի՞ղճ,ինքնակա՞մ :Կմտածե՞ն այդպես ուրիշները:Եվ Ձեր մայրը՞ :Մայր,որին մենք պետք է զոհաբերենք շատ ավելի շատ ,քան նա երբևէ կիմանա կամ կպատկերացնի :
«Խոստանում եմ,որ չսիրեմ քեզ» :Ա՜խ,Կարոլինա ,այդ խոստումը անցյալում էր:Բայց ես կբացատրեմ ամեն խոստովանություն ,ինչպես հարկն է ,և երբեք չեմ դադարի զգալ այն ամենը,որին Դուք արդեն վկա եք եղել ,թերևս ավելի շատ , քան ինչի մասին գիտի իմ սիրտը և հնարավոր է՝Ձերը...Թող Աստված Ձեզ ների,պահպանի և հավերժ երջանկացնի...
Ամենահավատարիմ Ձեր՝
Բայրոն»
Комментариев нет:
Отправить комментарий