Սեն - Սանսի «Կարապը»

Մի իսլանդական հավատալիք կա.«Եթե ձմռան մի ցուրտ ու աստղազարդ գիշեր երկար կանգնես ծովափին ու ականջ դնես լռությանը ,ապա  ,եթե արժանի ես դրան, անպայման կլսես  բյուր արծաթե զանգակների հնչյուններ  ..կամ ջութակի չքնաղ ելևէջներ  .... Իսկ  նա ,ով կլսի այդ հոգեզմայլ մեղեդին ՝կգտնի իր  հավերժական ՍԵՐն  ու  Երջանկությունը...

Կարապը

 Ըստ Լեոնարդո դա Վինչիի

Կարապը ճկուն պարանոցը խոնարհեց ջրի հայելու վրա: Նա անթարթ հայացքով զննեց ինքն իրեն:Նայեց,նայեց ու հասկացավ իր մարմնով անցնող ցուրտ սարսուռի պատճառը: Այժմն նա գիտեր և համոզված էր...Ժամը  հասել է....Պետք է հրաժեշտ տա կյանքին....
Կարապի փետուրները զարմանալիորեն ձյունաճերմակ էին...Դրանք նույնքան գեղեցիկ էին ,որքան ջահելության երազ օրերին...Նա կարողացել էր կյանքի բոլոր փորձություններից ու ձախորդություններից պատվով   դուրս գալ....պահպանել փետուրների անաղարտությունն ու վայելչագեղությունը...Եվ այժմ պատրաստ է հանգիստ և արժանապատիվ վերջակետ դնել կյանքին...