Նշանակությունը'հիշեցում այն մասին,որ ամենադաժան կերպով մարդն ինքն իրեն է պատժում,երբ կատարում է չմտածված,անխելք արարքներ 'համառելով իր սխալների ու մոլորությունների մեջ...
Սոֆոկլեսի ժամանակակից,անհայտ հույն դրամատուրգի խոսքերն են սրանք:
Այս արտահայտությունը անտիկ այլ հեղինակների կողմից հնչել է այսպես.«Երբ աստված մարդուն պատրաստվում է դժբախտացնել ,առաջինը նրան բանականությունից է զրկում , ինչով նա դատողություններ է անում»:
Արտահայտությունը առկա է նաև աթենացի պետական գործիչ և հռետոր Lycurgus-ի ելույթներում,մի թեթև վերափոխված.«Երբ մարդուն վրա է հասնում աստվածների ցասումը... աստվածությունը նախ զրկում է նրան բանականությունից ,այնուհետև նրա մտքերին տալիս է սխալ ուղղություն,որպեսզի նա չգիտակցի իր սխալները»:
Իսկ հիմա տեսեք ,թե ինչպես է այս արտահայտությունը հնչում անգլիացի բանասեր Ջոշու Բարնսի մոտ.Ում ցանկանում է աստված պատժել ,սկզբից զրկում է նրան բանականությունից»:Ժամանակակից ամենահայտնի տաբերակը.«Նրան, ում ցանկանում է ոչնչացնել Յուպիտերը ,նախ զրկում է բանականությունից.....»,
որպես մեկնաբանություն օգտագործել է ֆրանսիացի բանասեր Բուասսոնադան...
